Waar passie danste is waar ik weer wil zijn. Het voelt als een onzichtbaar en niet te winnen strijd met mijzelf, de mij bekende connectie met sensualiteit komt en gaat. Verlangens lijken te zijn verbogen tot een abstract weten. Vergeten lijkt de diepte waarin ik dwalen kon. Ik herinner me haar als een droom niet…
De farce van ontlenen
De laatste tijd merk ik er meer en meer moeite mee te hebben wanneer ik profielen tegenkom die gevuld zijn met foto’s van de (spel)partner(s) maar waar de foto van de (veelal) dominant zelf mist. Het stoort me omdat er iets aan wordt ontleend, de foto’s spreken uit: ‘kijk eens wat een prachtsub ik heb’…
Dwalende Woorden
De afgelopen dagen sluimert er een zin door mijn hoofd, iets in de trant van ‘pas wanneer je je openstelt vanuit je kwetsbare zelf, ontstaat ruimte voor de ander om sterk te zijn’ Dat ik hierover nadenk is wellicht geen verrassing. Ik ben erg zoekend in hoe balans te vinden met mijn kwetsbare zelf. Nee…
Scherpe Pen
Mijn scherpe pen snijdt soms keihard en bijna genadeloos door mijn verdriet, ik wil eigenlijk niet aan haar toegeven omdat de sfeer van haar schrijfsels mijlenver van mijn verdrietige gevoel staan. En dat gevoel is wel wat het meest sterk aanwezig is, en wat ik ook probeer er te laten zijn omdat het is waar…
Transparant
In velden eindeloos verdriet dwaal ik doelloos. Licht speelt een vreemd spel met verdriet, ik zie het mooie, het kwetsbare maar ook de kracht die in haar schuilt. In haar transparantheid toont ze zich volledig, geen verborgen hoekjes, geen schaduwen die verhullen. Ze neemt me mee, ik laat me door haar leiden. Ik heb het…
Eenzamer dan ooit
In de zwijgende stilte vind ik je omarming. In woorden die je niet uitspreekt klinkt je warmte…het maakt me eenzamer dan ooit. Ik dwaal de paden die we liepen, beelden kleuren een horizon die ik mij amper herinneren kan. Waar ik danste in geborgenheid, waar ik me thuis voelde in mijn overgave…aan jou en niemand…
Bewegingloos
Het woord spookt door mijn hoofd….subloos, niet voor de hand liggend voor mij om te zeggen maar het raakt me diep. Ik voel me subloos, doelloos, dwalend, disconnected met de sub in mij. Was er na mijn vorige writing eerst een hevig verdriet dat gevolgd werd door een vreemdsoortige rust, is er nu een andere…
Stilletjes vertrokken
In stilte communiceer ik, communiceert mijn innerlijk met mij. Flarden uit songteksten hangen om mij heen, als een te zware jas die ik maar niet van mij af kan schudden. ‘ We don’t talk anymore’ is mijn onverbiddelijke danspartner geworden. Ik sta met haar op, ze beweegt mee door mijn dag, ze kust me in…
