In mijn gedachten reis ik de tijd vooruit, naar een moment van innig delen en diep duiken.
Onbewust houd ik mijn adem in wanneer ik voel hoe intens mijn verlangens door mijn lichaam denderen.
In gedachten voel ik de rust wanneer ik me aan jouw voeten vlei, we woordloos genieten van elkaars aanwezigheid en de wetenschap dat alles mogelijk is.
Die gedachten doken vanavond op terwijl we samen een serie keken, ook daar hebben we prettige patronen ontwikkeld. Jij regelt de koffie, ik sla mijn benen over de jouwe heen, de hond wurmt zich enigszins jaloers tussen ons in en we vormen een prettige gezinsenergie terwijl zoonlief vanaf de tafel af en toe iets deelt.
In mijn hoofd reis ik heen en weer, tussen dat moment over enkele dagen dat we weer even exclusieve ruimte hebben en het hier en nu.
Ik kan het niet helpen, ik ben juist heel sterk iemand van in het moment zijn maar de wetenschap dat er ruimte zal zijn maakt veel in me los, de wetenschap dat in September we dan ook nog eens vijf dagen samen weg kunnen gaan maakt dat mijn innerlijke beleving op tilt slaat. Verlangen klopt voortdurend op de muur, als een ongeduldig kind dat weet dat er vakantie gepland is en niet kan wachten tot het eindelijk zo ver is.
Ik sus verlangen, het duurt nog even. Ik omarm de stilte van de nacht, ze helpt me om de onrust van het voortdurend aanwezig en in stilte schreeuwende verlangen een beetje in rust te wiegen.
Zinnestrelend 