We bewegen ieder op onze eigen manier in de flow van verlangen maar niet kunnen beleven. Om beurten worstelen we met de frustratie en ook daar hebben we een eigen unieke beweging in. Het is niet altijd gemakkelijk elkaar daarin te begrijpen, al is er altijd het respect en begrip.
Mij helpt het om me enigszins af te sluiten, wat soms botst met de momenten dat jij jouw verlangen naar mij uit. Ik voel me verlamd op momenten dat je me vastpakt, mijn kin optilt en diep in mijn ogen kijkt. Mijn benen worden slapper en ik voel hoe zonder verdere aansporing de sub in mij indaalt, ik zie aan jouw ogen dat het te zien is. Soms wakkert het irritatie aan, in mij. Ik wil dit nu niet voelen, de sub in mij verlangt zo hevig om zich volledig de jouwe te mogen voelen. Ze wil zo graag een tijd onbezorgd en diep mogen duiken, en als daar geen zicht op lijkt te zijn dan verstopt ze zich uit zelfbescherming.
Dus denderen de dagen door, leven van alledag neemt mij volledig in beslag (ok, mantelzorgende ouder zijn doet dit vooral) en diep in mij voelt het of de sub verschrompelt. Soms wakkert het een onrust in mij aan, kan ze nog wel boven komen drijven wanneer de ruimte er weer is, en wat als er dan een soort overdrive ontstaat, hoe vind ik daar een weg in en voorkom kopje onder te gaan. En terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij hoe vreselijk graag ik even kopje onder zou willen kunnen gaan, mijzelf volledig kunnen verliezen in mijn intense overgave.
Ze is wakker, de sub in mij. En met haar ontwaakt ook de masochiste. Het meisje wist dit uren, dagen zelfs, geleden al. Zij was het die de Dom af en toe aan het uitdagen was, het is een bijzondere wisselwerking tussen deze drie delen die zo onlosmakelijk met mij verbonden zijn, die feitelijk mij zijn.
En nu dwaalt de onrust, zoekt naar opties om dit weekend ergens de ruimte te kunnen vinden. Is zelfs bereid om minder comfortabele omgevingen voor lief te nemen als ze maar dansen mag. Ik probeer haar te sussen, alsof ik haar weer in slaap wil wiegen maar ze staat het niet toe. Ze wil zijn, ze wil voelen, ze wil zich onderwerpen, ze wil zich de jouwe voelen, ze wil jouw dominantie ervaren, de door jou gegeven pijn in ontvangst nemen. Ze wil met trots geheven hoofd en fonkelende ogen jou uitdagen om verder te gaan, dieper te duiken, intenser te bewegen. Ze beweegt de dans in gedachten en zet mij eventjes op een zijspoor.
Ik laat haar gaan, al is het ongelooflijk moeilijk om haar onrust te voelen, haar gejaagdheid wakkert een vuur in mij aan die in alle hevigheid fel kan opvlammen en alle zuurstof uit mij kan trekken, mij leeg achterlatend. Ze mag er zijn, ik fluister het haar, laat het haar voelen. Ook al kan ze nu niet dansen zoals ze zo graag wil, ik erken haar verlangen.
My Secrets 