Eigenlijk had ik me voorgenomen eventjes geen scherpe schrijfsels te doen, daar ik eerder met mijn teksten wat gevoelige teentjes geraakt schijn te hebben. Het zou niet nodig moeten zijn dat ik vantevoren vermeld dat mijn teksten met een vleugje humor gelezen moeten worden, ja ze zijn volledig gebaseerd op dingen die ik meemaak met mannen die mij op FetLife benaderen en nee dat betekent niet dat alle mannen zo zijn. Dat weet ik zelf als geen ander want ik verkeer in de erg gelukkige situatie om zo’n andere man de mijne te mogen noemen 🙂
Op mijn kunst account werd ik benaderd door een man met een summier profiel, waarin hij zich presenteert als een geweldige normale vent die toevallig van spanking houdt, waarbij hij vermeld dat dit voor hem uiteraard normaal is en mensen die dat niet vinden een beetje raar zijn. Verder is hij goed opgeleid, zakenman met eigen bedrijf die ervan houdt te relaxen in zijn vrije tijd en erg geïnteresseerd is in zowel erotisch als disciplinair spanken en in therapeutisch spanken.
Jammer genoeg zijn er geen boeiende writings te vinden waarin hij meer schrijft over zijn interesse, zijn gallery reflecteert weinig persoonlijks en zijn vriendenlijst is best indrukwekkend met meer dan 2000 vrienden en volgers.
Of hij mij wat vragen mag stellen over spanking kreeg ik via een privébericht binnen, geen verdere interesse richting mij als persoon maar goed, het was ook mijn kunst account. In mijn antwoord gaf ik aan dat dat goed was, binnen een paar minuten had ik een lijst met 8 uitgewerkte vragen. Daar begint het bij mij dan al te kriebelen, ik ben zo iemand die als ik vragen stel deze stel vanuit het moment, dus geen knip en plakwerk maar voortvloeiend vanuit de dynamiek van het gesprek. Nu was het gesprek hier nog niet echt opgestart maar iets persoonlijker had ik prettig gevonden. De vragen zal ik, mét mijn antwoorden, straks delen.
Ik concludeerde in mijn antwoord dat hij deze vragen kennelijk al klaar had staan om te versturen, en vroeg of hij ze naar veel vrouwen stuurde. Ook concludeerde ik dat hij mij deze vragen wil stellen zonder verder ook maar één enkel greintje interesse in mij als persoon te tonen. Ik vroeg hem welk doel mijn antwoorden diende, en wat hij eruit haalt.
Verder vertelde ik hem dat ik naar zijn antwoorden uit keek en de mijne dadelijk verzonden zouden worden.
Daar moest ik wel even voor gaan zitten, en ja ik ben iemand die dat dan dus ook echt doet. Dus hieronder zijn vragen en mijn antwoorden, waarmee dit schrijfsel direct wat minder scherp en meer persoonlijk wordt :-)))
- Wanneer vrouw (of sub/slavin) het verdient om gestraf te worden is het dan de taak van Head of the House om haar een goede spanking te geven. Wat is jouw mening over zo’n liefdevolle autoriteit in een huishouden?
Het is geen lifestyle waar ik voor kies. Ik weet dat er mensen zijn die zich comfortabel voelen in een HD/DD relatie waar de liefdevolle autoriteit can beslissen dat een spanking gegeven wordt als disciplinaire maatregel. Daar gaat het voor mij echter fout, als mijn partner het gevoel heeft dat ik iets verkeerds heb gedaan dan kan hij me dat vertellen zodat we erover kunnen praten. Ik heb tien jaar in een relatie geleefd waar gewelddadige discipline werd gegeven wanneer ik ‘verkeerd gedrag’ vertoonde dus dit werkt voor mij niet.
Het is echter wel zo dat als mijn man (tevens mijn Dom) besluit dat hij mij een spanking wil geven voor welke reden dan ook of zonder reden dan accepteer ik dit. Zolang de spanking maar niet gerelateerd is aan mijn gedrag want dat triggert oud trauma. - Wat is jouw mening over erotische spanking?
Ik kan daar van genieten. - Wat zijn jouw gedachten omtrent discipline spankings?
Dit heb ik al beantwoord bij de eerste vraag. - Hoe denk je over therapeutische spankings?
Daar moet zeer zorgvuldig mee worden omgegaan, met volledige instemming van beide partners en degene die de spanking geeft moet veel inzicht hebben in emoties die zich kunnen manifesteren en in staat zijn om een veilige plek te bieden waar ook gepraat kan worden. Als er alleen een spanking wordt gegeven zonder deze veilige plek dan is dit in mijn optiek fout. - Wannneer leerde je over spanking en hoe lang heb je er al interesse in?
Als kind had ik, op erg jonge leeftijd al, fantasiegedachten om gespankt te worden, in een liefdevolle en zorgzame maar duidelijke situatie. Ik ben gaan experimenteren met selfspanking toen ik ongeveer 12 was en met partners gaan experimenteren vanaf mijn 22e. - Als jouw Meester je vraagt om zijn sokken met de hand te wassen zou je dat dan doen, en hoe?
(ik geef eerlijk toe dat ik bij deze vraag dacht ‘waar komt dit ineens vandaan’)
Nee. Huishoudelijke taken zijn geen onderdeel van onze bdsm dynamiek. - Als je met jouw Meester in een hotel ergens in Europa zou zijn en de opdracht zou krijgen om met hem naar het diner (in het hotel) te gaan gekleerd in een kort rokje, witte bloes en witte kousen zonder schoenen, hoe zou je dan reageren?
Dat zou afhangen van mijn stemming. Ik heb de keuze om altijd naar mijn gevoelens te luisteren en wanneer ik me niet veilig voel kan ik vragen of de opdracht aangepast kan worden of overgeslagen. Het is altijd mijn Dom die besluit, dus als hij me zegt we gaan dit doen dan gehoorzaam ik hem. Zou hij mijn stemming verkeerd geïnterpreteerd hebben en ik voel me gedurende het hele moment onveilig dan zijn de consequenties voor hem. Meestal (wanneer ik iets moet doen waarbij ik mij kwetsbaar én onveilig voel) trek ik mij ver in mijzelf terug, dit kan uren, dagen en soms weken duren - Als je zwaar gestraft zou worden en jouw billen zouden eruit zien als een regenboog vanwege de zware spanking, hoe zou je je dan voelen wanneer je op het strand in zwemkleding rondliep met zulke billen?
Dat is niet van toepassing op ons. We vermijden hevige markings en kneuzingen, het brengt ons niets. Veel spankers bewegen richting steeds maar zwaardere spankings, wij heben ontdekt dat de impact van de spanking niet gerelateerd is aan de markings. Een spanking kan als hee erg intens beleefd worden zonder markings.
Het hebben van markings kan oud trauma triggeren, dat is waarom we daar niet voor kiezen.
Ik voegde aan mijn antwoorden toe dat ik zijn erg persoonlijke vragen had beantwoord en dat ik zeer benieuwd was naar zijn reactie. Waarbij ik vermeldde dat ik het gevoel heb dat hij antwoorden verzamelt zonder te begrijpen wat het is dat hij vraagt van de ander, die zich openstelt en zelfs kwetsbaarheid toont aan een complete vreemde. Ik liet hem weten dat zijn reactie mij veel over hem zou vertellen.
Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten op een reactie, die slechts twee regels bevatte. Hij bedankte mij voor mijn antwoorden, waardeerde dit enorm en vroeg toen:
‘Welke kleur mannen sokken houd je het meest van, en welke niet?’
Nu geef ik toe dat ik die niet helemaal aan had zien komen maar het feit dat er niet op mijn inhoudelijke antwoorden gereageerd werd was precies wat ik op voorhand al wist. Dit soort mannen verzieken het voor de rest, want laten we eerlijk zijn. Wanneer je als vrouw zulke mails met persoonlijke vragen krijgt, de tijd en moeite neemt ze te beantwoorden, je je kwetsbaar opstelt en zelfs iets van je wonden en trauma’s deelt, dan doet zo’n reactie de deur dicht. Een volgende keer dat iemand persoonlijke vragen stelt blijf je behoudend en op de vlakte. Dat is niet goed, dat geef ik zondermeer toe, maar het is wel de uitkomst van vaak benaderd worden door mannen die van alles van je willen weten maar geen enkele oprechte interesse tonen.
Het is de kunst dat op tijd te herkennen, zelf heb ik daar gelukkig veel in geleerd en in dit geval wist ik al toen ik besloot de vragen te beantwoorden dat ik nooit een inhoudelijke reactie zou krijgen (mocht iemand inhoudelijk willen reageren dan graag privé).
My Secrets 