Leegte nam haar ruimte in. De ruimte die eerst gevuld werd door onze connectie. Ik voel haar in jouw gebaren, net dat beetje afstand, net niet het gevoel dat er anders in sluimert.
Ik bespeur haar in jouw woorden, ze schuilt in jouw woorden , ze wordt gedragen door jouw zwijgen .
Verdriet staat aan de zijlijn. Ik kan haar nu niet dragen.
Ik adem de leegte, ze stroomt in mij en door mij. Ik probeer haar te laten ontsnappen maar ze heeft zich al in mij genesteld.
Het ontkennen van wat ik waarneem en voel komt binnen als ontkennen van alles in mij dat jij lief hebt. Ik trek mij verder terug, dieper in mijn schulp. Als dit jouw bewegen nu is dan is dat jouw keuze, als zwijgen dan jouw communiceren wordt dan is het de echo van jouw eigen innerlijke monologen die weerklinken.
Ik ga het niet meer doen, proberen dit te doorbreken. Jouw stilte is de jouwe ook al voedt ze een leegte die tussen ons in komt te staan. Jouw zwijgen bevestigt wat je met woorden blijft ontkennen, je hebt je terug getrokken en leegte uitgenodigd.
Dus dans ik wel even alleen tot jij de passen weer gevonden hebt die jou naar mij leiden
My Secrets 