Terwijl de eerste klanken van Only when I sleep door The Corrs weerklinken herinner ik me de talloze keren dat ik complete cd beluisterde, het hielp me om mij los te maken van jou. Onze vriendschap was een meer dan gecompliceerde, een connectie die ons greep en ongrijpbaar was tegelijkertijd. Destijds deed het ongelooflijk veel pijn om mijzelf los te maken, ik begreep zoveel niet, ik ontving signalen en leek ze verkeerd te interpreteren.
Nu, vele jaren later, kijk ik met een glimlach terug op dat moment. Het was goed en nodig om mijzelf los te maken, ik hield vast aan iets onmogelijks. Aan iets dat jij mij niet kon, of wilde, geven. Welke het was ben ik nooit achter gekomen.
Zoals er zoveel is waar ik nooit achter ben gekomen. Toen je mijn leven binnenwandelde was dat eerst als virtueel contact via een seks chatbox. Jij hielp me om te zien dat ik in een destructieve relatie zat, ik hielp jou om de onverwerkte dood van je vader beter te leren plaatsen. Urenlang waren we snachts in gesprek. Jij was als een oester, af en toe ontsnapte er iets waardoor ik wat meer van je wist, en toch was dat totaal niet relevant om je te leren kennen.
Het duurde jaren tot we elkaar voor het eerst hebben ontmoet, ik was net uit mijn destructieve relatie, nog steeds een gewond vogeltje dat overal tegenaan fladderde en zich aan de verkeerde mensen neigde te hechten. Ik herinner me het moment dat ik de deur opendeed en jou voor het eerst zag nog altijd, een stemmetje ver weg fluisterde dat ik een verkeerde keuze had gemaakt en daarmee de deur naar jou gesloten had.
Vanaf dat moment hebben jij en ik heel wat jaren een vreemde dans bewogen, er was bij die eerste ontmoeting een vonk overgeslagen zonder ruimte om te kunnen ontvlammen.
Het vonkje bleef flikkeren, om dan weer bij jou en dan weer bij mij op te laaien. We kwamen wel dichterbij elkaar maar dreven ook uiteen. We deelden intimiteit en we deelden afstand. Was er ruimte in mijn leven om dichterbij te komen dan zette jij een vlucht in, liefst naar een land ver weg van hier, had ik relatie dan kwam jij dichterbij.
Het heeft me lange tijd mateloos gefrustreerd tot ik het besloot los te laten, waar deze cd me enorm bij heeft geholpen.
Natuurlijk zijn er ook acties van mijn kant geweest die jou weg lieten drijven, ik ontdekte gaandeweg dat jij onuitgesproken verwachtingen had, over een leven met mij, maar zette ik stappen die niet in dat beeld paste dan reageerde ja alsof ik was vreemdgegaan. Het was een dans van aantrekken en afstoten, en door de jaren heen wist ik er mijn weg in te vinden. Ik liet het aantrekken niet meer toe, en het door jou afgestoten worden wist me niet meer zo hevig te raken.
Jij was één van de eerste mensen die ik vertelde over mijn onderdanige gevoelens, nog dezelfde dag stond je op mijn stoep om ‘eens even serieus met mij te praten’. Na vier uur intensief praten was je ervan overtuigd, dit was niet het gevolg was van beschadigd zijn geraakt in een destructieve relatie, dit was iets dat in mij zat. Je kon er niets mee, je vond het moeilijk gaf je aan, en ergens zond je die dubbele signalen uit die maakte dat ik ook een geborgenheid voelde die me verwarde. Je bood me die veilige bubbel, en de veiligheid die ik bij jou heb ervaren was ik tot dan toe niet eerder tegengekomen. Het stelde me in staat om mijzelf meer te openen, mijn emoties weer te leren uiten én tonen. Iets dat ik mijzelf afgeleerd had omdat het te gevaarlijk was in een relatie met een narcist.
Toen ik, twee maanden nadat een vrouw aan wie ik mijn hart verloren zonder enig bericht uit mijn leven was verdwenen, instortte omdat pas toen ik mijzelf toe kon staan te rouwen was jij het die direct langskwam en in wiens armen ik vreselijk heb gehuild.
Ik koester speciale herinneringen aan het moment dat jij partner werd in een vierhoeksverhouding, het veilige gevoel van jouw hand op mijn benen terwijl we midden in de nacht terugreden uit Amsterdam is er één die me altijd bij zal blijven.
Onze eerste echt intiem zijn, wat niet voelde als seks maar als echt een verbinding aangaan, eindelijk na zovele jaren praten en wéten wat we voor elkaar voelden.
De vanzelfsprekendheid waarmee je deel uit was gaan maken van mijn gewone leven. Het contact met mijn kinderen, toen nog jong, en mijn toenmalige vriend.
En kort daarna je vlucht, die ik wel beter leerde te begrijpen.
De periodes van contact die we hadden konden intensief en frequent zijn maar ook een stilte van maanden of zelfs jaren inhouden. En telkens wanneer we weer contact hadden was het goed.
Ooit ontpopte je je als een, in mijn ogen, foute Dom. Het was in een periode waarin ik geen bdsm kon delen met toenmalige partner, ik sprak erover met jou en jij kwam met een voorstel. Je vroeg of ik een sublijst wilde invullen, ik was verbijsterd. Jij kon toch niets met bdsm, je had er toch niets mee. En ineens was je duidelijk en stellig, en rende je keihard over diverse grenzen heen wat me laaiend maakte. Het contract dat je voorstelde maakte het af, het was klaar voor mij. Ik was op dat moment ook klaar met jou. Alsof ik een compleet andere kant van je had leren kennen, het bevestigde een gevoel dat al langer bij me sluimerde. Jij was nog steeds die oester en jij bepaalde niet alleen wanneer je open ging, maar vooral welk kleine minuscule beetje informatie je los liet. Het heeft meer dan tien jaar geduurd voor ik je echte naam leerde kennen, alsof je me niet vertrouwde terwijl je mij in andere delen wel toeliet. Het versterkte de verwarring en toch maakte het me ook meer duidelijk.
Mijn gevoel voor jou veranderde er niet door, je had een bijzonder plekje in mijn hart veroverd en dat plekje zou altijd voor jou blijven. Met de wetenschap dat er nooit iets tussen ons zou kunnen groeien. We maakten er grapjes over samen, dat we ooit wanneer we beiden bejaard zouden zijn samen op een bankje voor het bejaardenhuis zouden zitten, elkaars hand vasthoudend en herinneringen ophalend.
Het toonde dat er acceptatie was voor dat wat niet zou gebeuren.
Tegelijkertijd herinner ik me momenten dat jij ineens alfa man gedrag ging vertonen wanneer er een nieuwe partner in mijn leven kwam. Ik wist nooit echt goed welke vrouw er in jouw leven was, vaak hoorde ik dat pas wanneer je al maandenlang contact met haar had. Je leek zorgvuldig te mijden dat ik in contact kwam met mensen uit jouw leven. Ik wist uiteindelijk wel een klein beetje van jouw familie, maar ik wist ook dat ik ontzettend veel niet wist. En ook dat was goed. Het veranderde niets aan mijn gevoel voor jou, je bleef dat plekje in mijn hart houden.
De laatste jaren hebben we niet veel contact gehad, twee jaar geleden toen je blij aankondigde te zijn verhuisd naar mijn geboortestad ben ik bij je op bezoek geweest. Er was weer even meer connectie, jij deelde iets over jouw fetish leven waar je me tot dan buiten had gehouden, ik was blij met de openheid die er was op de momenten dát deze er was. Ook was ik blij met de ontspannen manier waarop je Grey en mij samen ontving, ik koester nog steeds goede herinneringen aan die avond. Met een glas wijn bij jou op de bank, waar ik de kat niet mocht aanhalen omdat ik die dan verkeerd gedrag aan zou leren, en jij je hart luchtte over een vrouw waar je je niet los van kon maken maar die wel jouw hoofd op hol had laten slaan. Ik keek die avond meerdere keren in je ogen en het was alsof je mij ook echt daar toeliet. Ik zag een zekere rust die in jou gevaren was maar ook je verdriet om een gecompliceerde liefde.
Het kwam er niet van elkaar weer te zien, de veranderende wereld maar ook onze verschillende visies hierin maakten dat ik afstand hield. Jij deed hetzelfde en we waren in een periode van geen contact beland.
Vanavond hoorde ik dat je er niet meer bent, of leven voor jou koos of jij zelf hebt bepaald is iets dat ik waarschijnlijk nooit zal weten. Ik zat niet in jouw sociale kring en dus is er niemand die mij over jouw dood zal informeren. Gelukkig zag mijn dochter een rouwadvertentie op social media en was zo lief me te bellen.
Ik luister naar The Corrs en neem opnieuw afscheid van jou, dag lief maatje, ik hoop dat je rust hebt gevonden en weet dat als ik ooit op dat bankje zit het in gedachten met jou zal zijn.
*In your eyes faint as the singing of a lark
That somehow this black night
Feels warmer for the spark
Warmer for the spark
To hold us ‘til the day when fear will lose its grip
And heaven has its ways
And heaven has its ways
When all will harmonise
And you know what’s in our hearts
The dream will realise
Heaven knows no frontiers
And I’ve seen heaven in your eyes
My Secrets 