Wel vaker maak ik het grapje dat in onze relatie Grey de romanticus is. De man van lieve berichtjes die ik in mijn app tegenkom als ik wakker ben, de man van koffie op bed brengen en de laatste weken (die erg zwaar voor me waren/zijn) de man die mij telkens weer laat merken hoe bijzonder hij me vind, hoe blij hij is dat ik hem toelaat in mijn leven.
Soms voel ik me bezwaard, zoveel lieve woorden, zoveel momenten waarop hij mij laat weten hoe belangrijk ik voor hem ben, en ik ben minder van het me uiten.
Terwijl ik voortdurend voel hoe diepgeworteld mijn liefde voor hem is, hoe veilig en geborgen ik mij voel met hem in mijn leven. Hoe bijzonder het is me zo gedragen te voelen, als vrouw, als sub, als masochist, als meisje.
Omdat mijn goede en mijn minder goede momenten er mogen zijn, omdat mijn gemopper als de pijn in mijn lijf of de pijn van leven me even teveel worden er mag zijn. Omdat ik er mag zijn in al mijn facetten en dan nog steeds te horen krijg dat ik een bijzondere vrouw ben.
Misschien is het dat hele kleine stemmetje ver weg, uit een donker en zwaar verleden, dat me probeert in te fluisteren dat het niet waar is. Omdat ooit iemand het bijzondere in mij als grootste bedreiging zag en dat wist af te breken, en anderen daar nog een schepje bovenop deden.
Ik heb dat allemaal overwonnen en achter me gelaten, sommige wonden zullen nooit volledig verdwijnen maar ik voel mij goed met wie ik ben. Ook met de minder prettige kanten want die horen nu eenmaal ook bij mij.
En in wie ik nu ben hoort ook het me volledig verbonden voelen met die bijzondere man, die op zijn beurt in zijn leven ook beschadigd raakte door vrouwen die hem gebruikten en het mooie in hem niet wisten te dragen.
Lieve Grey, ik houd zielsveel van jou, ooit spraken we (als vrienden) uit dat we zielsverwanten waren en misschien zelfs wel zielemaatjes. Zoals onze zielen samen kunnen bewegen, kunnen zijn, kunnen laten, kunnen dansen….het is een diepgewortelde beweging die wij samen maken.
Ik kan geen woorden vinden die omschrijven wat jij voor mij betekent, woorden doen zo gauw tekort en klinken al snel als een cliché. Voor mij ben jij verre van een cliché, je bent het mooist dat mij overkomen is in mijn leven. Dat jij je voor mij bent gaan openstellen, dat je tevens gewoon in je eigen grijze bubbel verstopt kunt blijven, dat je mij toelaat, ook wanneer dat moeilijk voor je is. Er zijn zoveel redenen waarom ik van je houd, teveel om te benoemen.
Simpelweg het feit dat ik elke avond naast jou in bed mag kruipen, dat we samen thuis werken, of ik eten sta koken terwijl jij na een lange werkdag thuiskomt. Dat we beiden geïrriteerd door hoe die kinders van mij ons leven soms kunnen bepalen elkaar aan kunnen kijken en weten dat het goed is. Een blik zonder woorden die zoveel zegt, die even de connectie zichtbaar maakt.
Zoveel kleine dingen, in het dagelijks leven en dan mag ik daarnaast ook nog eens volledige de Jouwe zijn in mijn overgave.
Het is overweldigend, intens, mooi, bijzonder en ik hoop dat we nog heel, heel veel jaren samen mogen blijven genieten van wat we elkaar te bieden hebben.
Zinnestrelend 