Trillingen

‘Het is alsof ik pas nu de beweging in mijn sub-zijn durf te maken. Waar ik tot een tijd geleden in dat stuk vooral voelde dat sub zijn betekende dat ik moest wachten tot er een opdracht kwam. ‘

We praten wat af deze vakantie, ja we spelen ook wat af maar daar wil ik het nu niet over hebben 🙂

Er is een lijn te ontwaren die vooral tijdens vakanties en weekendjes weg een stijgende beweging maakt. Het is voorgekomen dat we een minder bekende diepte ontdekten, of zoals ik het vaak omschrijf: ‘weer een ander facet van mijn rijk gescharkeerde persoonlijkheid’. Waarbij de ervaring soms zo hevig was dat het bewuste stukje zich jarenlang niet meer liet zien. Het heeft me enorm geholpen om nuances in mijn persoontje en mijn verlangens te herkennen maar vooral ook te benoemen. De sub reageert, communiceert, verlangt en beleeft anders dan de masochist. De geile vrouw, soms meer slet soms meer geil meisje, heeft andere verlangens en vraagt weer een andere benadering.
Er is een meisje aanwezig dat niet speelt, ze was er heel sterk in het begin van onze relatie en verdween soms voor maanden of zelfs jaren. Zij kan wel plagen, uitdagen zelfs en ze stapt opzij om de sub of andere delen met de consequenties om te laten gaan. Ze is wel stapelgek op háár meneer hoor, maar zij beweegt heel sterk binnen haar veilige kaders.
Het is bijzonder om te ervaren dat er steeds vaker een soort overlapping tussen de delen groeit, ze bewegen minder sterk naast elkaar soms zelfs bewegen ze met elkaar.
Zo durfde het kleine meisje zelfs iets op te merken tijdens een best wel hevig spel, ik was bijzonder verrast door deze beweging. Want normaal is het ‘geweld’ van spel teveel voor haar. Dan trekt ze zich terug.
Dit keer was er een intense mindgame gaande en op een bepaald moment zei Grey ‘zit ik nu in je hoofd? ‘
En het meisje moest grinniken en vroeg of zij, zonder gevolgen, iets mocht zeggen. Ze zag haar meneer aan de kleine tafel in haar hoofd aanschuiven, worstelend met de kleine theekopjes, zijn knieën in zijn nek op het piepkleine stoeltje. Ze hield nog meer van hem dan ze al deed.
Ik schrijf niet vaak hierover, niet iedereen kan het volgen, er zijn mensen die me rijp voor therapie vinden.
Zelf ervaar ik een steeds sterker wordende balans en verbinding tussen de deeltjes in mij, en dat is vooral te danken aan de grote verbindende en helende connectie met mijn grijze Meneer. De connectie met de delen in hem, het blijft me telkens weer verwonderen hoe ook in hem nuances zichtbaar worden. We in staat zijn om een connectie aan te gaan tussen de verschillende delen. Waarbij sommigen met meerdere stukjes in de ander kunnen bewegen en anderen zich gewoon even terugtrekken om zo ruimte vrij te maken voor de andere delen om samen te dansen.

Nooit eerder heb ik mij zo vrij en in balans gevoeld. Er zijn nog steeds moeilijke momenten, ik merk dan dat er een innerlijk terugtrekkende beweging gaande is en waarbij voorheen ik dan in een soort niemandsland belandde lijk ik nu in staat te zijn om daar weg te blijven. Kan ik direct communiceren, voel ik hoe na een tijdje van binnen er weer stekkertjes aangesloten worden en gevoel voelbaar wordt. Ik kan steeds sneller de weg terug vinden wanner ik die, diep in mij, even kwijt lijk te zijn.

Maar het meest bijzonder is het gevoel van onvoorwaardelijk geliefd te weten, met al mijn stukjes, met het verdwalen en de weg kwijt raken, met het verliezen van de connectie, met de onverzadigbare delen in mij die gulzig willen blijven drinken van elk moment in dit exclusieve delen.
Het gevoel te weten dat ik de Jouwe ben, dat te voelen in elke stukje. De vrouw die de jouwe is, het meisje, de sub, de geile slet, de masochist.

Het is een overweldigend gevoel, bijna te bijzonder om te omarmen maar ik laat haar door mij stromen. Ik adem haar, ik voel haar, ze sprankelt, ze laat mij sprankelen. Onze liefde, vanuit al die facetten in onze rijk gescharkeerde persoonlijkheden tillen ons naar een nieuw trillingsniveau.

Dankjewel dat jij de Mijne bent.