Wanneer de klanken van beroering een lichte vibratie diep in mijn binnenste maakt begint de beweging. Als een danser die lang niet bewogen heeft, vertrouwd en wellicht wat stram strekt mijn lichaam uit. Je hand om een pols, het geborgen gevoel van de boei die nauw omsluit. Mijn armen bewegen als vanzelf om mijn haren omhoog te houden wanneer jij de collar oppakt.
We bewegen deze dans samen, geen dans van eenzaam verlangen maar een dans die schreeuwt om bewogen te worden. De pijn die je me geeft overstemt alle andere pijnen, onze ogen haken in elkaar en bewegen hun eigen ritme.
Mijn lichaam beweegt zo gemakkelijk binnen de kaders die je schetst, ogenschijnlijk moeiteloos fixeert ze in de door jou gewenste houdingen. Met een glimlach worden de slagen opgevangen, mijn ogen nog steeds in de jouwe. Je beweegt nonchalant, als een panter die weet dat zijn prooi geen schijn van kans heeft, je zult haar verslinden maar er ook je tijd voor nemen. Je staat stil en kijkt naar me, ik beweeg in de stilte. Mijn ogen vertellen het verhaal, mijn lichaam nodigt uit. Meedogenloos plaats je de volgende slag, je voert de intensiteit op terwijl je blijft kijken. We verdrinken in elkaars diepte, we bewegen de diepte samen, drijven haar naar hogere hoogtes en laten haar dalen in de kronkels van aardse duisternis.
Ik kruip voor je en voel in de diepste vezels van mijn zijn hoe je geniet van deze aanblik, alsof jouw ogen over mijn huid bewegen, alsof jouw macht me in mijn haren grijpt. Het is of de innerlijke panter in mij ontwaakt, soepel en dierlijk beweegt ze, ze gromt en graait terwijl jij haar omlaag houdt en vastpint.
Met nog meer pijn weet je haar tot in het laagste punt van haar zijn te bewegen, ze ademt een rust die ze lang niet meer gevoel heeft, niets meer dan primair bewegen en reageren. Je bespeelt de beweging als een ware maestro tot de tonen langzaam wegebben waarna je mijn lichaam opvangt wanneer ze mij niet meer dragen kan.
Dankjewel lieve Maestro 🙂
My Secrets 