Vanavond na een intensief gesprek met twee pracht mensen die aan het begin van hun bdsm ontdekkingstocht staan realiseerde ik mij tijdens de donkere terugrit dat veel in mijn leven bdsm is en tegelijkertijd er geen bdsm is.
Naast mijn werk als coach zijn er links en rechts wat email wisselingen, ook zijn er mijn bdsm kunst projecten en het beheer van BdsmMinnend. Dus dagelijks ben ik in zekere zin met bdsm bezig. Zo mocht ik vandaag een mooie pagina maken voor een kunstenaar. Heb ik in de afgelopen dagen redelijk wat updates weten te plaatsen op de vintage bdsm kunst site, ook op de achtergrond bezig met foto’s verzamelen om een nieuw blogpostje over dominante (vintage) actrices te kunnen maken op de vintage fetish & fashion site. Waarbij ik redelijk wat vintage spanking photos tegenkwam die ik dan ook gelijk maar online gezet heb.
Vanavond zag ik een foto van Biederer Studio die ik nog niet online had staan, en ineens lukte het ook wat van de nog uit te zoeken foto’s in een nieuw blogje te plaatsen.
In mijn hoofd wordt er gepuzzeld, er staan nog kunstwerken om uit te zoeken voor het Spanking Art Blog en ik wil ook heel graag weer iets nieuws kunnen plaatsen op het Bondage Art Blog.
En dan is er het niet ingevulde verlangen, geen ruimte om bdsm te beleven, geen privacy, geen mogelijkheden om lang van huis te zijn. Het is ingewikkeld om een rode draad vast te houden (wat ik vanavond ergens zo mooi las), de draad laat zich wel vasthouden maar ik kan er niets mee. Ik kan mijzelf omwikkelen met de draad maar ook dat werkt niet. Het gemis blijft, gemis van de momenten die we nodig hebben om in onze dynamiek te stappen. Het gemis van interactie met gelijkgestemden, een avondje naar Place de Nous, een avondje babbelen met vrienden die de worsteling kennen en begrijpen.
Alles is bdsm in mijn leven en toch zo leeg….
My Secrets 