De overgang naar het dagelijks leven na een behoorlijk intens weekend was hevig.
Maandagochtend bij thuiskomst direct in het diepe gegooid, een andere diepte dan die ik dit weekend was tegengekomen 😉
Dus maandag werd ik geleefd, dinsdag was een dag die ik voor mijzelf wilde gebruiken en compleet verloren ging in allerlei regelzaken, de chronische moeheid ging me ook al parten spelen. Woensdag was ik tot weinig in staat, mijn moeheid en de strijd met de chronische moeheid trokken het kleine beetje energie dat ik had bij me weg.
Vanmorgen even bij mijn bonusdochter op bezoek geweest, en vanmiddag behoorlijk uitgeteld in bed gekropen.
Vanavond merkte ik dat er een enorme behoefte is om even terug te kunnen keren, naar de stilte van de overgave, naar de rust van samenzijn, naar de ongecompliceerdheid van een veeleisende Dom die mij volledig opeist :-))
Dus maar eventjes een pas op de plaats voor mijzelf ingericht op dit middernachtelijke uur, ik voel veel woorden dwalen maar de fysieke pijn in mijn lichaam en een te vol hoofd hebben nog teveel invloed.
Toch voel ik af en toe wel een glimlach doorschemeren, de glimlach van de sub.
Ik verwelkom haar en geef haar eventjes alle ruimte om te mogen zijn.
Zinnestrelend 