Leven met chronische vermoeidheid ervaar ik persoonlijk als leven met een batterij die als maar leeg loopt. Er bestaat overigens een goede uitleg over leven met die beperkte energie, ook wel bekend als de lepel theorie.
Elke dag ben ik dus aan het goochelen met die lepels, in de wintermaanden nog wat heviger omdat de winterse weersomstandigheden een sterker negatief effect hebben op mijn lichaam, wat meer energie wegneemt.
Mijn oplossing is al jaren om te proberen elke middag even naar bed te gaan, dan laadt mijn batterijtje weer op, oftewel de rust van het in bed liggen en slapen geeft lepels terug.
Tegen de tijd dat ik mijn bedje in duik ben ik vaak ook écht moe, soms was ik al een paar uur aan het voortslepen omdat ik ook gewoon nog het gevoel wil hebben dat ik iets aan mijn dag heb. Anders zijn mijn dagen niet veel meer dan opstaan, lepels kwijtraken met douchen, aankleden, beetje huishoudelijke klusjes, koffie zetten, klein beetje computer werk, wandelen met de hond, ontbijten (ik ben een late ontbijter), beetje computer werk en eigenlijk zijn dan mijn lepels vaak al op.
Vanmiddag was er een onverwachts momentje van privacy thuis, met een thuis wonende volwassen zoon hebben we die niet niet vaak maar nu was die er dus.
Ik had mijn lepels al verspeeld met een heerlijke (maar erg koude) wandeling in het bos met de hond. Zo leuk om hem enthousiast te zien spelen met allerlei onbekende honden. Mijn lichaam was koud en stijf geworden dus thuis dook ik direct met dekentje op de bank, en toen zoonlief liet weten nog wel even weg te blijven stelde ik Grey voor dat er misschien wel een klein momentje voor seks en/of bdsm zou zijn voor ik ging slapen.
Aangezien ik op dat moment koud en stijf was, en eigenlijk al geen energie meer had, schoten we niet direct in actie. Eerst zorgen dat mijn lichaam wat warmer werd, ook zorgen dat de slaapkamer goed warm zou zijn. Eenmaal boven voelde ik mij heen en weer geslingerd tussen het verlangen om mijzelf even volledig te kunnen verliezen in de sensuele flow en diep onder de dekens duiken. Ja ik weet het, dat is geen erg romantisch vergelijk 😉
Grey maakte me duidelijk dat hij toch echt wel graag mijn lichaam wilde bespelen, korte krachtige communicatie maakte duidelijk wat de kaders voor het moment waren. Die was vrij beperkt maar ook binnen een beperkte ruimte kan ik vrij vliegen.
Op een bepaald moment zat ik enorm dicht tegen huilen aan, ik wilde zo graag nog meer geven, nog meer orgasmes, nog meer overgave maar ik was zo moe dat ik alleen nog maar kon huilen van vermoeidheid.
Ik gaf Grey mijn laatste lepel en toen ging het licht uit.
Wat heb ik daarna heerlijk diep geslapen :-))))
Zinnestrelend 