Ongekend Zweven

Het puzzelt me, hoe geef ik woorden aan wat ik heb gevoeld, wat ik heb ervaren.
De vraag rijst, waarom wil ik daar woorden aan koppelen?
Kan en mag het niet puur een voelen zijn?

Ja, zeker wel….en toch, daar is die woordpurist die zo graag voelen overbrengt in woorden. Die op haar eigen manier de impact van een intens weekend verwerkt, woorden zijn daarin mijn beste tool. Had ik enig artistiek talent gehad om te kunnen tekenen dan had ik het in een kunstwerk verwerkt wellicht.
Nu blijven woorden over, woorden die zich vermengen met het pallet aan gevoelens die in mij duizelen, over en door elkaar heen warrelen. Een pallet weven, een nieuw pallet waar oud met nieuw verweven wordt, waar de heftigheid van mijn overgave zich verbind met jouw dominantie.

Het is dié dominantie, niet zomaar dominantie maar joúw unieke dominantie, die iets in mij geopend heeft, die een overgave in mij wist te bereiken waarvan ik niet wist dat ze mogelijk was. Elk moment waarin ik mij aan jou geef is uniek in het moment, te weten dat ik mag zijn wie ik ben, dat we samen de flow volgen van onze dynamiek. Dat we niet op grenzen jagen maar onze kaders koesteren, en we daar binnen nieuwe gebieden weten te ontwaren.

Wanneer we samen bewegen wordt onze beweging een samensmelten, en toch was ik mij zo enorm bewust van mijn behoefte jou te laten merken dat ik de jouwe ben. Hoe bijzonder en speciaal die gift is, van jou naar mij, van mij naar jou.
Te weten dat alleen jij mij zo meemaakt, dat die intieme bubbel waarbinnen we bewegen ons exclusieve domein is.
Dat mijn geven, elke glimlach, elke kreun, elk van pijn vertrokken gezicht, elke boze blik, elke trots en uitdagende blik….alleen voor jou bestemd zijn.
Ik wilde voelen dat ik de jouwe ben, in de diepste en duisterste uithoeken van mijn zijn. Ik wilde in elke vezel voelen dat ik de jouwe ben, het was als een ongrijpbaar woordloos iets dat om mij heen bleef zweven. De woorden zichzelf herhalend, de strijd in mij.
Ik bén toch de jouwe, waarom wilde ik dat zo intens voelen. Wilde ik het voelen of wilde ik het geven?

De waarheid zal ergens in het midden liggen, ik heb het gevoeld en ik heb het gegeven. Er werd een nieuwe laag toegevoegd om in te duiken, een nieuwe ruimte tussen de gelaagde diepte van ons delen. Eindeloos voelt deze ruimte, eindeloos en tijdloos voelt mijn overgave aan jou, het de jouwe zijn lag al verankerd in mij, dit weekend heeft er iets aan toegevoegd. Het is niet relevant om te weten wat dat was of hoe dit gebeurde, er telt alleen maar dat ik me zo speciaal voel om zo de jouwe te mogen zijn.
Zo mij, zo mijzelf, zo onbevangen, zo vrij, zo gewaardeerd, zo gedomineerd, zo geliefd en zo bemind.

Het is een exclusieve liefde, een ongekend zweven.