Het is een vreemde gewaarwording, het gevoel alsof diep in mij een storm probeert zich een weg naar buiten te banen. Ik voel de naderende bui, zoals je een fikse onweersbui ook kunt voelen. De druk die toeneemt, een ondefinieerbaar gevoel van onrust dat bezit van je neemt.
En dan ineens in de middernachtelijke uurtjes een nummer in mijn playlist, een liedje dat me telkens weer weet te raken en zo sterk verbonden is met mijn connectie met Grey.
Het zit ‘m niet in de tekst, niet in het verhaal, het is een gevoel dat in mij geraakt wordt. Dat gevoel dat verbonden is met Grey, met mijn overgave aan hem. En terwijl ik dit typ tovert de playlist een ander nummer tevoorschijn, dat nog heviger bij me binnenkomt.
Ik geef toe, ik heb deze playlist zelf de titel ‘emo’ gegeven, vaak wanneer ik merk dat ik niet bij mijn emoties kan komen is het deze verzameling liedjes die me openbreekt. Soms kan het zijn dat de playlist twee keer rond gaat en ik het niet eens hoor, en dan ineens is er een emotie die ik ervaar, sta ik stil in mijn gevoelswereld en realiseer me…..er werd iets geraakt en dan breekt mijn muur.
Zo ook vanavond, ik had een muur opgetrokken vandaag. Ik moest wel, de kwetsbaarheid van dit weekend kon ik niet meenemen in mijn dagelijks leven. Juist die kwetsbaarheid is een stukje dat ik extra af moet schermen in mijn dagelijks leven, en dat is confronterend, verdrietig makend soms ook. Tegelijkertijd is er dan een ander verdriet, een stukje oud zeer dat samen danst en speelt met de onbevangen beleving van nu. Zo mooi, zo breekbaar, zo bijzonder en ook zo eng.
Het is alsof het me nog meer kwetsbaar maakt, alsof de minste aanraking me kan laten breken.
Ik laat dit gevoel er zijn, ze mag er zijn, ze is deel van mij. Ze is net zoveel mijn kracht als dat ze mijn kwetsbaarheid is, en dus moet ik haar omringen met warmte, haar liefdevol omarmen en laten weten dat ook zij er mag zijn. Zij is het meest beschadigde deel in mij, het meest puur is ze ook, misschien daarom komt alles zo heftig bij haar binnen. Zij ademt wat ze voelt, emoties trillen tot in de verste dieptes in haar door.
Dit weekend liet ook zij zich zien, na het weekend was ze meer aan de oppervlakte dan anders, zonder de geborgen bubbel die haar afschermt en het breekt haar.
In gedachten trek ik een bubbel om haar heen, om ons heen. Een prettig, warme geluids en prikkelwerende bubbel waarin ze haar kwetsbare zelf mag zijn.
Zinnestrelend 