Woorden dwalen, of dwalen de woorden mij?
Ik negeer de neiging niet te willen schrijven, me bewust dat de scherpte waarmee ik onderstreep wat mij raakt kan maken dat een ander zich eraan snijdt.
Dat zou geen reden moeten zijn niet vrijuit te schrijven, ik weet het maar toch…
Dwalen, daar wilde ik niet meer over schrijven. Ik probeer in mijn dwalen dicht bij mezelf te blijven, ik zie hoe jij je best doet mij te laten merken dat je niet verdwenen bent. Ik ben blij met de kleine stapjes die we zetten, al snijdt het mes van gemis soms dieper dan ik door heb.
Maanden zonder seks en bdsm eisen een tol, enerzijds scherpen ze iets aan. Merk ik dat ik me meer bewust wordt van de sensitiviteit die ik dacht te zijn kwijt geraakt.
Ook is er een sterker terugtrekken, in het dwalen drijf ik dieper weg naar een donker binnenste. Waar het gemis me minder raakt, waar het een feit geworden is wat we niet meer beleven en het me vrijwel niet lijkt te raken.
Lijkt…want ik weet heel goed hoe deze mechanismes van mij werken, aan de oppervlakte lijkt er balans, in de laag eronder wordt gewerkt alles weg te houden en in de diepere laag kan de hevigste storm woeden zonder dat deze een weg naar buiten zoekt.
Woorden, ze blijven me zoeken of ik zoek hen. Ze zijn mijn enige houvast. Ze zijn het touw dat me bindt, het touw dat me verbindt en het touw dat viert.
Verdriet passeerde en transformeerde, ze werd een teken aan de muur. Een schets die ik af en toe passeer, waarvan ik zie dat de scherpe lijnen aan het vervagen zijn. Het kan me treurig stemmen want als verdriet zo snel vervaagd dan betekent het vaak dat ik afstand aan het nemen ben. Dat ik me aan het loskoppelen ben, van het verdriet, van het gemis, van het verlangen.
En dus probeer ik woorden te laten stromen, ik voel hoe verdriet onder een dikke onvermurwbare laag gesmoord lijkt te worden.
Vaak komen al schrijvend de tranen, zijn woorden in staat me tot in mijn eigen kern te laten komen.
Ik weet niet of ik die kern nu wel wil bereiken, het oogt er donker en kil, verlaten en stil.
Dus ik vraag woorden…verlaat mij niet.
Zinnestrelend 