Zoekend

Steeds is er dat fluisterende stemmetje dat zegt:
‘zoek in jezelf’

Ik zoek, ik kijk, ik ben stil, ik luister….

Mijn observaties geven een dubbel gevoel, het schetst een helder plaatje en versterkt de impasse waarin we verkeren.

Een gesprek verloopt moeizaam, ik kan het niet meer. Ik kan niet meer de olie zijn die jouw machine laat draaien. Ik weet dat ik voor jou je inspirator en muze ben, ik zoek wanhopig naar wat jij voor mij bent.

Vanavond drong de gedachte aan me op dat bij een afstands D’s ik nu de stekker er echt wel uit getrokken zou hebben. Zo lang zou ik niet in een vage impasse zijn blijven hangen. Waarom nu dan wel?

Omdat ik van je houd, omdat ik meer met je deel dan alleen een D’s, omdat ik samen met jou oud wil worden.
Het idee dat ik een streep zou zetten onder wat wij hebben gedeeld is ondraaglijk, ik deed het al eens eerder. Om een andere reden, ik zette je de deur uit. Teveel pijn, te vaak voorgelogen, ik maakte een eind aan patronen die me stuk maakte.

Het uit elkaar zijn maakte meer stuk. Ik was compleet verloren zonder jou, en nu..nu voel ik me compleet verloren met jou.

Wanneer we worden uitspreken klinken ze van ver en hol.

Ik zoek, ik zoek en graaf zo diep in mijzelf…maar ik kan zo diep graven als ik kan, ik zal nooit vinden wat jij niet in jouzelf vinden kan.
De inspirator en motivator die ik in jou als mijn D nodig heb….het is aan jou deze te vinden, het is aan jou je met en vanuit die kant te verbinden met de delen in mij.

Stil en verdrietig wachtend, verloren voelend, eenzaam in mijn geven, ongezien in mijn overgave die niet dieper en sterker kan zijn dan dit.