Woordenstorm

Soms is het of storm en stilte tegelijk razen. Veel denken, mijn recente schrijfsel, reacties die ik krijg, goed bedoelde en lieve tips en adviezen.
Mijn eigen gedachten storm die daar weer door gaat wervelen, en mijn gedachten die daardoor meer lijn krijgen (dus dank aan allen die daar aan bijgedragen hebben in de reacties en privé gesprekken de afgelopen weken).

Een subtiele handeling door jou die veel met mij deed, onze gesprekken van de afgelopen twee dagen. Ze tonen hoe graag we willen, hoe bijzonder het pad is dat we tot nu toe bewandeld hebben, de vele obstakels die we hebben overwonnen, de pieken en de dalen de we hierin zijn tegengekomen en blijven tegenkomen en hoe lastig het is dit uit te leggen aan anderen die geen D’s met hun levenspartner hebben of ervoor gekozen hebben om het niet langer meer te proberen met hun levenspartner.

Ik weet dat voor sommigen daar mogelijk een veroordeling in door klinkt, dat is het niet. Ik veroordeel niemand om de keuzes die men maakt, ik kan me er echter wél aan storen dat het door hen gekozen pad aan mij gepresenteerd wordt als mogelijke oplossing van mijn probleem.
Het is in mijn ogen geen oplossing maar simpelweg het niet langer bewandelen van het ooit gekozen pad. Wat ik meer zie als symptoom bestrijding dan probleem oplossend maar ik heb nu eenmaal een vreemde, en eigen, kijk op dingen af en toe,
Ik wil het pad (van bdsm zowel als levensrelatie) samen met mijn levenspartner blijven bewandelen. En ja dat betekent ook dat als we elkaar een tijdlang niet kunnen vinden ik het nodig heb me te uiten vanuit de eenzaamheid die ik dan ervaar, dat ik het nodig heb mijn verdriet van me af te schrijven, dat ik het nodig heb om te schrijven omdat dát iets is dat ik puur en alleen voor mijzelf doe.

Natuurlijk zou ik er dan voor kunnen kiezen om mijn teksten niet hier te publiceren, ik ben mij ervan bewust dat door te publiceren ik reacties kan krijgen. Vaak zijn die van toegevoegde waarde en evenzo overkomt het me dat ik bij het lezen van de reacties het gevoel krijg dat ik eenzame alien ben die de taal van anderen niet spreekt (en zij de mijne niet).
Dat leidt er wel eens toe dat ik serieus overweeg om mijn schrijfsels dan maar niet meer te delen, soms wint dat stemmetje en deactiveer ik mijn account met de overweging liever een eenzame alien te zijn dan een alien die niet begrepen wordt.
Gelukkig duren die momenten nooit lang en kan ik het ergens wegzetten (echt verdwijnen doet het nooit) en doorgaans weerklinkt de echo van de stemmen van mensen die ooit iets herkenden in mijn schrijfsels.
Als ik af en toe maar één alien weet te bereiken en deze zich realiseert niet alleen te zijn in een wereld vol anderstaligen dan is het voor mij een bonus.

Want de eerste bonus ligt toch echt in het uitgedaagd worden om te schrijven. Soms wil ik schrijven en staar naar een leeg wit veld zonder dat er letters verschijnen en andere momenten lijkt het zo hard te stromen dat mijn vingers struikelend over het toetsenbord dansen.

Ik ben blij met de storm, blij met de stroom die me mee voert ook al laat deze de eenzaamheid en het verdriet niet zomaar verdwijnen.
Hoe moeilijk het ook is, hoe hevig de worsteling met mijzelf ook is, ik ben blij dat mijn eigen weg me iets duidelijk heeft gemaakt. Ik weet heel goed wat ik niet wil, ik weet steeds beter waar het stagneert, en ja het maakt me afhankelijk van mijn partner die zelf met bepaalde dingen aan de slag moet. Dat is iets dat ik niet kan sturen, waarin ik mijn best doe me niet te laten overweldigen door de pijn die het soms geeft.

Vandaag drong voor het eerst in lange tijd er weer een beetje licht door, en ik weet als geen ander dat het net zo snel weer donker kan worden, of dat de periode van donkerte lang kan duren en me volledig terugwerpt op mijzelf.
Toch is dat de weg die voor mij het best voelt, het is gekoppeld aan mijn liefde voor jou maar ook aan het trouw aan mijzelf zijn.

Door nu een andere weg te kiezen, door niet langer meer te blijven proberen in de D’s met jou verlies ik het van deze trouw. Verraad ik haar, verraad ik mijzelf.