Dwaalt verlangen haar eigen dwaling, trek ik me terug in de serene stilte van herinneren.
In de ketens van dagelijks leven verzand de sub in mij, haar voeten in het zand terwijl het water haar verankerd.
Ver van onze momenten van diepe verbondenheid voelt de duisternis kil aan, haar koele wind streelt mijn huid en herinnert me aan jouw ademhaling op mijn naakte huid.
Ik keten mij in gedachten aan de warmte van ons intense delen en geef mij over aan tijd, aan de dagelijkse routines tot jouw handen mij mee voeren naar een nieuw dwalen.