Geaard voel ik mij, liggend op de grond. In volledige verbinding met mijn diepste zelf en pure overgave. De leren polsboeien voelen alsof je me constant vasthoudt, de beperkte bewegingsruimte die je hebt overgelaten voor mijn armen wakkeren een sterk besef aan….ik ben van jou.
Op mijn zij lig ik tussen bank en salontafel in, je beweging fluistert een duidelijkheid die zowel onbekend als prettig is.
De fermheid waarmee de cane op mijn billen landt toont een hardheid die
jij jezelf niet vaak toestaat. Nog net voor de storm inzet slaak ik een
stille ingetogen zucht van verlichting en dan duik ik.
De storm voert me mee, onze storm, jouw wind die waait, die eist, die
neemt. Die mijn takken laat buigen, tot de verste reikweidte maar
nimmer laat breken.
Mijn lichaam tot het uiterste getergd voel ik mij veiliger en prettiger
dan ooit, half uitgekleed met mijn mooiste zwarte kousen, zwarte rok die
jij half omhoog geschoven hebt, mijn string op mijn enkels omdat jij
dat een mooi beeld vind. Mijn topje over mijn borsten geschoven opdat ik
weet dat de aandacht voor mijn billen op elk moment verschoven kan
worden.
De zwarte pumps nog altijd aan mijn voeten. Heel even wens ik dat ik dit
beeld door jouw ogen zou kunnen zien. Het rode touw waarmee mijn
zwart/rode polsboeien aan de tafelpoot van de salon is vastgemaakt is
mijn enige heldere zicht, alhoewel het beeld meer en meer vertroebelt
naarmate ik verder wegdrijf in de diepte waar jij me in jaagt.
Je geeft me heftige pijn en ik verwelkom haar, zelfs op de momenten dat het lijkt alsof ik niet meer kan weet ik nog de kracht te vinden om mijn lichaam op te werpen en jou te tonen dat ik nog meer dragen kan.
Je maakt me duidelijk dat er geen keuzes zijn, dat jij bepaalt en een
glimlach siert mijn gezicht. Geen glimlach om uit te dagen, geen
glimlach om zonder woorden te communiceren dat het nog wel een stapje
verder mag maar een glimlach uit het diepst van mijn binnenste.
Omdat ik ben waar ik zo graag wil zijn, omdat jij je een weg weet te
banen en de wervelwind in jouw binnenste hebt laten oplaaien en jouw
storm mij wist te overmeesteren.
Een ongekend gevoel van liefde en veilig voelen overvalt me. Des te heviger jij de ruwe randjes van jouw dominantie weet te omarmen des te dieper wortelt mijn liefde voor jou.
Zinnestrelend 