Helende

Een tijd geleden, ik raak mijn gevoel voor tijd soms kwijt, in een vlaag van intens verdriet en hevige eenzaamheid vertelde ik Grey dat ik me niet zijn sub voelde. Boosheid en verdriet waren de aanleiding om mijn status te wijzigen, want telkens te zien staan dat ik ‘submissive to’ hem was maakte me intens verdrietig.

In mijn boosheid, wat een reactie was op het verdriet waar ik geen weg in kon vinden en ook mijn manier om een signaal uit te zenden gaf ik een tijd geleden aan dat ik mijn relatie status wilde veranderen. Ik werd telkens intens verdrietig wanneer ik mijn naam hier zag staan als sub van.
Betekende dat dan dat ik me niet meer Grey’s sub voelde?
Misschien was dat wel een makkelijkere weg geweest, dan had ik ervoor kunnen kiezen een deur te sluiten, nieuwe deuren te openen en een andere Dom zijn weg richting mij kunnen laten vinden.
Die gedachte alleen al maakte me bijna radeloos, ik wilde namelijk geen deur sluiten, en al helemaal geen nieuwe deuren in mijn eentje openen.
Als ik nieuwe deuren open dan wil dit samen met mijn Lief doen.

Wat ook in mijn boosheid langskwam, vergis je niet ik kan in gevoel razen en furieus zijn ook al uit ik me kalm en beheerst, was om aan te geven dat mijn relatie status gecompliceerd was.
Ik geloof dat ik het zelfs een aantal keren genoemd heb, met cynische ondertoon in de hoop een reactie te krijgen die mijn gevoel van eenzaamheid zou weten te doorbreken.

Is alles nu ineens veranderd? Nu we sinds vorige week elkaar in communicatie weten te vinden, we de connectie afgelopen weekend in spel en seks konden vinden, ik de laatste dagen aan heb kunnen geven dat er een verdrietig en zichzelf enigzins verloren voeldend meisje in mij dwaalt dat graag in Grey’s armen weg wil kunnen kruipen.

Het is niet ineens allemaal weer goed, er sluimert nog steeds een spoortje van verdriet dat ik niet altijd kan plaatsen. De pijn van de afgelopen maanden, die vooral gegroeid is in de eenzaamheid die ik heb ervaren, is niet zomaar weg.
Ik probeer alles te omarmen, het verdriet, de pijn uit de eenzaamheid, het zich verloren voelen van het meisje in mij.
Maar ook, en vooral dat, probeer ik het te uiten. Wetende dat Grey geen allesziener is, dat dagelijks leven ons beiden soms wegsleurt uit het prettige gevoel waarin we verkeren, en graag willen blijven.

Als ik eerlijk ben, dan raakt het me dat ik niet meer zie staan ‘sub van’ al weet ik dat die status niet de waarde vertegenwoordigt van het gevoel.
Toch is het wél wat ik wil zien als online ben, en ook wat ik wil dat anderen zien.
Niet om ongewenste reacties in mijn inbox te weren (daar heb ik namelijk zelden last van) maar omdat het iets is dat aansluit op mijn gevoel. Op het voelen van nu, op het proces van helen waarin ik me bevind.

Ik ben helende van alle pijn en verdriet, ik kan me meer en meer losmaken uit de eenzaamheid die mij in zijn greep hield. Ik voel me weer verbonden met Grey, en dat maakt dit een mooi moment om dat completer te maken.