Het vreemdsoortig slaapwandelen had mij niet verlaten, daar waar
eerder deze week ik een prettige kriebel voelde bij het vooruitzicht van
een avondje Pdn was dit gevoel ineens verdwenen, ik ging slapen met de
prettige kriebel en werd wakker met een soort kater gevoel dat zichzelf
niet liet verklaren.
Ik liet het maar zo, wetende dat me ertegen verzetten niets oplevert, wetende dat ik mijn gevoel ook niet zomaar om kan draaien.
Wetende dat ook al gaat het goed tussen ons er niet echt iets is veranderd na mijn verdrietige uitspraken een tijdje geleden.
De eenzaamheid in mijn gevoel verlaat mij nooit helemaal, en juist
wanneer we de mogelijkheid hebben dichter tot elkaar te komen in onze
D’s lijkt het of dit gevoel meer plek opeist.
Een kopje koffie op de slaapkamer, mijn manier om me voor te bereiden op
een avondje Pdn. Kijkend wat er in de kast hangt, waar ik mij prettig
in voel als ook Grey mee kan plezieren, werd ik mij alsmaar meer bewust
van mijn gevoel.
Ik ging zelfs twijfelen of ik wel wilde gaan, gaan wel maar spelen? Daar was ik niet uit en dus schoof ik dat voor mij uit.
Ik trok de laarzen die ik van een ontzettend lieve en bijzondere man
gekregen heb onder het bed uit, zou ik ze kunnen dragen? De laatste
keren merkte ik zodra ik ze aan had al dat mijn rug het niet zou
trekken, dit keer leek het beter te gaan. Gekleed in string op mijn
laarzen wandelde ik met mijn koffie mok door de slaapkamer, mijn manier
om te voelen of bepaalde hakken wel of niet de rest van de avond te doen
zijn. Een gevoel van verdriet overmande me, kon ik eindelijk eens die
geweldig mooie laarzen aan was de connectie met mijzelf dwalend,
verdwaald misschien.
Een aantal zwarte jurkjes passeerden de revue, de keuze wel of geen bh
werd overwogen, het bijkomende voordeel van mijn vreemdsoortig
slaapwandelen is dat er een soort onverschilligheid over me heen valt.
Ik besloot dat het prima was, mijn zwarte jurk, een mooie string en de
laarzen.
Ook besloot ik dat ik geen zin had in het gedoe van omkleden, dus zocht
ik een vest dat lang genoeg was om de blote rug te verdoezelen, pakte
een paar laarzen uit de kast waarop ik goed kon lopen. Deed
zekerheidshalve nog een paar schoenen waarop ik ook met pijn in mijn rug
kon lopen in de tas bij mijn mooie laarzen. Dronk nog een tweede kop
koffie en we vertrokken.
Mijn denken kan zowel een gave als een vloek zijn, ik trek me meer en meer in stilte terug juist wanneer ik zo graag wil dat Grey laat merken te willen weten wat in mij leeft. De rit verliep met gesprekken over algemene dingen, mijn gevoel van eenzaamheid werd sterker.
Eenmaal in Pdn was het zoals altijd prettig de bekende gezichten te
zien, de complimenten over mijn laarzen als ook mijn decolete zonder bh
waren eveneens prettig.
Vele gezellige, prettige, serieuze en ook minder serieuze gesprekken
gemengd met de nodige humor en veel lachen passeerden de revue.
Ik voelde een druk, het maakte me onrustig. De verwachting dat ik me
moest confirmeren naar de onderdanige en masochistische vrouw in de
speelruimte. Het voelde niet goed, ik vroeg Grey of hij wilde spelen.
Hij verlangde naar me antwoordde hij, maar als het voor mij niet goed
voelde dan was dat een duidelijke grens.
Het koord dansen in mijn binnenste was begonnen, ik viel niet van het
koord af. Al balancerend maakte ik de som op. Ja, ik wilde hem graag de
ruimte geven dat verlangen naar mij in te vule. Zijn verlangen naar mijn
lichaam, met mij te spelen, de wisselwerking waar hij zoveel uithaalt
en die hem zoveel doet, dat alles wilde ik hem geven. En tegelijkertijd
wilde ik trouw zijn aan mijn eigen gevoel omdat ik die verlangens op dit
moment niet deelde.
Ik vroeg mij af waar ik naar verlangde, naar rust vooral was het
overheersende gevoel. Naar geen confrontaties met energie in de
sleepruimte die me vrijwel altijd leegtrekt, wat overigens geen kritiek
is op aanwezige spelers. Het is mijn gevoeligheid en mijn onvermogen me
daar volledig voor af te sluiten wat maakt dat spelen een enorme impact
op me heeft, ik wilde die impact niet ervaren. Ik wilde de
overgevoeligheid met alle bijbehorende emoties erna niet ervaren, ik
wilde rust zelfs al zou dat betekenen dat ik mijn gevoel van eenzaamheid
en niet gezien worden erdoor versterkt zou worden. Zelfs al zou het
betekenen dat ik op de terugweg of de dag(en) erna een rot gevoel zou
hebben omdat ik een zeldzame kans tot spelen had laten gaan.
Een verlangen naar geen strijd met mijzelf, mijn overgave aan Grey
overstijgt deze strijd vaak. Ik geef, en ik ben in staat mijzelf erin te
verliezen. Ik wilde die strijd niet voeren. Ik verlangde naar rust,
naar met rust gelaten worden misschien zelfs.
Dus hoe moeilijk ook, ik fluisterde in Grey zijn oor dat ik het
gevoel had niet te willen spelen, en hij was er duidelijk in. Dan werd
er niet gespeeld.
Natuurlijk had ik daarna een innerlijke dialoog welke me probeerde van
het koord te krijgen. Ik bleef balanceren, ik accepteerde alles dat ik
voelde. De rust die er was, die naarmate we langer zo samen op de bank
zaten alleen maar toenam. Het gevoel van verdriet dat eveneens toenam,
een spoortje eenzaamheid dat zich vastklonk aan het koord waarop ik me
voortbewoog.
Ik bereikte de overkant, het was er rustig, stil en eenzaam. Zelfs al
waren de armen van Grey om mij heen voelbaar, het heeft het gevoel van
eenzaamheid niet weten te verjagen. Zij sluimert nu eenmaal in mij, ze
heeft misschien andere verlangens dan ik herkennen of invullen kan.
In de stilte van de overkant leek het alsof het slaapwandelen tot
stilstand gekomen was, er was een duidelijk besluit genomen. Ik was niet
meegegaan in iets in de hoop dat het me iets zou brengen, ik was niet
gaan spelen in de hoop dat het de andere gevoelens zou verdrijven. Ik
had de overgave aan mijzelf omarmd en toegegeven aan niets willen, niets
moeten en gewoon te zijn.
Daar waar ik ben, met alles dat ik voel, met de veilige armen van Grey
om mij heen, met het verdriet dat het me niet lukt de connectie te
vinden, met het verdriet dat ik niet bij de gevoelens kan komen waar ik
graag ben, met het verdriet dat ik mij niet gezien voel.
DubDubbel? Ja, meer dan. Maar ook eerlijk.
Zinnestrelend 