anmorgen sierde een kort maar krachtig bericht mijn mailbox. Of ik soms aan het solliciteren was bij iemand om een boek te schrijven.
Wellicht ontgaat mij iets maar ik heb toch echt geleerd dat wanneer ik een sollicitatie brief stuur ik deze rechtstreeks aan iemand richt, tenzij natuurlijk het een open sollicitatie is maar dan nog…wordt deze wel aan iemand gericht.
Mijn schrijfsels zijn aan niemand in het bijzonder gericht, de keuzes liggen bij de lezer. Wel mooi om te merken hoe divers mijn schrijfsels opgevat worden, ik had zelf niet kunnen bedenken dat mijn woorden een sollicitatie konden zijn.
Of ik schrijfster wil worden was de volgende vraag, ik schrijf graag maar zou dit niet beroepsmatig willen doen. Ik volg graag mijn eigen flow en die leidt tot schrijfsels of tot stilte.
Gelukkig maar dat ik niet de droom najaag om schrijfster te worden want mijn kritische lezer had een duidelijke feedback, deze vind dat ik vele lege, nietszeggende, stereotiepe woorden gebruik.
Goh…ik denk dat ik iets geraakt heb wat de noodzaak om in de pen te klimmen heeft aangewakkerd, gelezen worden en een reactie teweeg brengen is soms precies datgene wat iemand die graag met woorden tovert (ik durf mijzelf ineens geen schrijver meer te noemen) als groots compliment beschouwt. Dus bij deze…dankjewel voor de kritische feedback én de inspiratie voor dit korte tekstje (zal het maar geen schrijfsel noemen).
Oh, ik wil dan nog wel beamen dat mij gister tijdens het plaatsen van mijn teksten opviel dat ik soms in herhaling viel, zal wel zijn omdat ik me destijds bijzonder kon storen aan bepaalde patronen en bewegingen die ik op platformen als deze zie langskomen. Om over lege, nietszeggende en steroetiep woord gebruik maar even te zwijgen
My Secrets 