Afgelopen weekend was er gelukkig weer ruimte om even samen weg te kunnen, het thuisfront heeft mij soms erg hard nodig en als ‘alles-in-één’ ouder probeer ik met alle liefde die ik in mij heb te steunen, te zorgen en vooral te zijn.
Dan is er ook nog het stukje ‘mij’ en weet ik dat om zelf in balans te blijven ik goed voor dat stukje moet zorgen. Dat ik soms heel bewust voor mijzelf mag kiezen, dat dit niet erg is en zelfs nodig is.
Met (mijn) beperkte energie is het af en toe best een uitdaging een avondje Place de Nous te doen, ik wil zo graag én genieten van het prettige contacten met lieve vrienden die we daar zien, evenals genieten van anderen wat beter te leren kennen en te ervaren dat ik me wat minder vreemde eend in de bijt voel.
En óók energie hebben om samen te spelen en daarin op te gaan.
Deze avond voelde ons bijzondere moment als kort maar krachtig vlammen, mijn lichaam gaf al heel snel de grens aan en het lukte me niet meer om te blijven staan. Gelukkig is het nooit een issue wanneer mijn lichaam iets niet of niet meer aankan, het was een verademing om over de massagetafel te liggen voor de rest van de spanking.
Ik voelde mij wegdrijven, verder en verder maar nog wel in verbinding met Grey.
Het is best een vreemde beleving, ik raak ontspannen van de pijn die Grey mij geeft, als een warme deken lag die over mij heen, geluiden vervaagden, ik gaf toe aan de enorme moeheid die in mij sluimert en toch kon ik er nog steeds iets uithalen.
En ineens was het op, echt helemaal op. Ik houd altijd nog wat energie over om op te kunnen staan, naar de dichtstbijzijnde bank te strompelen, om wat later naar de ruimte naast de speelruimte te verhuizen. Het duurde lang tot ik weer in staat was een beetje meer sociaal te zijn , ik zag wat bezorgde blikken links en rechts passeren..zo lief zo zorgzaam als jullie zijn! maar het was goed zo. Ik had gewoon de energie niet voor meer op dat moment, en misschien oogde het vreemd dat wij zo teruggetrokken in onze eigen bubbel erbij zaten maar toch heb ik ook dáár iets uitgehaald. Het maakte dat ik me betrokken voelde, de energie van de groep voelde prettig en geborgen aan en dat voegt voor mij iets toe, zelfs al heb ik de energie niet om echt mee te praten.
Gelukkig veranderde dat na een tijdje wel, meestal wil ik dan nog wel voor een tweede rondje spelen gaan maar ik voelde al aan dat mijn lichaam dat echt niet meer ging trekken dus was het fijn om de uiteenlopende gesprekken te volgen, de grapjes, de vreselijk foute muziek te horen 😉 te weten dat er enthousiast op K3 gedanst werd en zelfs nog heel even de energie op weten te brengen om eventjes mee te bewegen op de heerlijke klanken van Radiohead.
Het was voor mij een hele fijne avond waar enkelen aan bijgedragen hebben wellicht zonder het zich bewust te zijn, maar toch…dankjewel voor wie jullie zijn en voor het mij zo de ruimte te geven te mogen zijn wie ik ben.
Zinnestrelend 