Soms wil ik mijn profiel tekst op FetLife wijzigen maar vind ik het ergens ook zonde dat de geplaatste tekst daarmee verdwijnt. Mijn profiel teksten worden met zorg samengesteld, ze zijn vaak een reflectie moment. Ik kijk terug naar waar ik vandaan kom, ik sta bewust stil bij waar ik sta, ik ben eigenlijk nooit bezig met waar ik naartoe wil omdat de reis zelf voor mij het pure leven is.
Dit schreef ik als begin van de inleidende tekst voor dit blog…maar ineens doken daar nog wat losse uiteinden op die verwerkt moesten worden en werd dit een nieuwe tekst.
Vandaag vond ik mooi moment om mijn profieltekst weer eens bij te werken. Waarom vandaag? Er zit iets in de datum, zonder teveel in details te treden ooit was een dag in september voor mij een belangrijke dag. Diezelfde dag was tien jaar lang een belangrijke schakel van de ketting die mij lamlegde.
Aan het eind van die ketting een narcist die de wezenlijke kern in mij had laten vervagen, niet verdwijnen want ergens diep en onbereikbaar voor hem had ik het mooie in mij weten te verbergen. Ik was een schaduw geworden van wie ik ooit was, één van de dingen waarin hij me diep beschadigd had was het vasthouden aan waardevolle dingen en momenten. Ik leerde mijzelf aan om nergens meer waarde aan te hechten, zo kon ik ook niet meer geraakt worden.
Vele overlevingsmechanismes had ik mijzelf aangeleerd, sommigen waren zo verweven geraakt met mij dat ze obstakels opwierpen die ik maar moeilijk overwinnen kon. Ik moest eerst in gaan zien dat deze mechanismes mij in hun greep hadden, ik wist niet meer hoe zonder ze te leven, ik durfde ook niet goed zonder te leven.
Het is onmogelijk uit te leggen wat voor een strijd ik heb moeten leveren om los te komen uit de verstikkende greep van deze narcist. Zolang hij leeft probeert hij mij te raken, zijn macht te uiten.
Er kwam een nieuwe bijzondere dag in september, voor mij bijna magisch als getal. Het was het dubbele van de eerdere datum, de dag waarop Grey en ik onze beloftes naar elkaar uitspraken en voor de wet man en vrouw werden.
Ondanks dat we door omstandigheden voor de wet niet meer getrouwd zijn voel ik mij nog altijd zijn vrouw, en is de datum van onze trouwdag ook na onze scheiding (ja het wordt ingewikkeld nu, we zijn gescheiden en leven ook weer samen) een bijzondere dag.
De tentakels van een narcist reiken ver, en de honger naar het tonen van macht prevaleert. Ondanks dat ik het rationeel kan benaderen merk ik dat iets me toch weer vasthoudt. In toeval geloof ik niet, ik denk dat het een bewuste keuze van hem was de dag te kiezen waarop Grey en ik trouwden voor zijn hertrouwen. Waardoor ik zelfs al doe ik mijn best het niet te doen in deze tijd van het jaar toch weer even de beweging van zijn onzichtbare tentakels langs mij heen voel gaan. Met een glimlach en een traan neem ik dit waar, ik ervaar het niet meer als grip op mij, ik zie het als beweging vanuit onmacht.
Ieder van ons heeft tijd gehad om te verwerken, te groeien, een eigen individu te zijn.
Ik sta op een berg en zie zijn tentakels driftig en giftig zoekend graaien, ik voel een intens licht in mij, het is mijn helende kracht die mij hierbovenuit getild heeft.
Zinnestrelend 