Focus

In niets anders dan naakt liggend op de badkamervloer gaf ik jou alles.
Er was slechts één simpele opdracht geweest:

Ga op je rug liggen, benen wijd, armen gestrekt opzij en wat er ook gebeurt….. Je blijft zo liggen.

Geen idee hoe lang ik daar zo gelegen heb, tijd was tijdloos geworden.
Je liep om me heen, en keek.
Daar waar ik anders heerlijk kon wegzakken in de sensaties van aangeraakt worden,
in het genot van pijn en de intense golven van de vele orgasmes die jij zo graag afdwingt en tot je neemt…
Was er nu een scherpe focus tussen ons.
Geen wegzakken, geen ogen gesloten om weg te drijven.

Ik keek je aan, mijn ogen, en hoofd waren de enige beweging van mijn lichaam.
Ik volgde je, niet uit angst, niet uit onrust, niet als antwoord op een opdracht maar omdat ik je álles wilde tonen.
Tot in het diepst van mijn ziel toonde ik je.

Je bespeelde mijn lichaam, gretig graaien, hevig porren, onverschillig zette je je voeten op mijn huid, mijn polsen, mijn meest intieme delen.
Al die tijd keek ik je aan, dit was nieuw voor ons. Een beweging niet eerder verkend, niet lust gericht, niet op de mijne en evenmin op de jouwe.
De dynamiek was gekaderd in de opdracht, jij mocht alles doen, en ik mocht mij niet bewegen.

De vloer voelde hard en kil, het licht fel en onverbiddelijk. Er was niets te verbloemen, niet dat ik dit had gewild maar het besef kwam harder bij me binnen.

Je ging weg, deed het licht uit en sloot de deur met ferme beweging. Ik verwelkomde de donkerte om mij heen, ze had iets koesterend tezamen met jouw afwezigheid, ook al hoorde ik elke beweging van je in de kamer, de trap, beneden. Was het of ik je ademhaling voelen kon, een zachte zucht over mijn huid liet me rillen en verlangen naar jou kunnen zien, nee… Verlangen mij te tonen, in al mijn kwetsbaarheid.

Je opende de deur, het licht ging aan, de felheid van het licht ademde dezelfde scherpte als jouw beweging. Onverzoenbaar, helder, hard.

Hoe lang ik zo gelegen heb…. Geen idee. Tijd was een vreemd iets geworden, net als bewegen want toen ik eindelijk overeind mocht komen leek ik de controle over mijn beweging kwijt te zijn, voelde mijn lichaam mij onbekend aan en voelde ik mij intenser met jou verbonden dan ooit.