Al dagen achtereen open ik een nieuw blog en staar naar het witte scherm. Hoe begin ik te omschrijven wat ik delen wil? Welke woorden vertellen wat mij zo bewogen heeft?
Dagen achtereen sluit ik het blog weer, soms met een verdrietig en weemoedig gevoel. Was het allemaal echt? Het lijkt zo surreal. Een andere wereld, een andere ik. En toch…af en toe vlamt de connectie van toen naar het nu.
Er werd een deur geopend, zomaar ineens was deze open. De slavin in mij stapte naar voren, ze stak haar hand uit en jij nam deze aan. We stapten samen een nieuwe dimensie in, een dimensie ons onbekend maar zo vertrouwd aanvoelend. Dagen regen zich aan één, we ademden een bijzondere beweging. Verkenden nieuwe dieptes, in ons zelf, in elkaar.
Ik vond de slavin in mij, dit klinkt misschien niet zo bijzonder. Maar diegenen die mij een beetje kennen weten dat daar voor mij een grens lag, ook al zeggen woorden niet zoveel en zijn kaders niets meer dan de grenzen die we zelf nodig hebben om de ruimte om ons heen te begrijpen, voor mij was het nodig deze verdieping een naam te geven.
Mijzelf hoorde ik fluisterde…’mag ik jouw seks slavinnetje zijn?’, de adem stokte in mijn keel. Zei ík dat? Waar kwam dat vandaan? Even neigde de beweging te stoppen, tijd stond stil en jij pakte moeiteloos de draad op en ademde de beweging nieuw leven in.
Een beweging met een ongekende vrijheid, barrières die me jarenlang stagneerden verdwenen. Ik begreep er weinig van maar het voelde zo goed, ik wilde in die beweging blijven, ik wilde dat ze bleef stromen. En dat deed ze. Twee weken lang leefden we in heerlijke vakantie sfeer met deze bijzondere beweging. We hebben gepraat zoals we niet eerder deden, en dat terwijl we altijd al zo enorm veel praten. Maar ook in de communicatie vonden we een diepere laag en waren in staat deze te volgen. We hebben bdsm beleefd zoals we niet eerder deden, ik kan nog altijd niet de woorden vinden om te delen wat er zo anders was.
Het was een onverwacht intens cadeau met enorme impact, op mij, op alle delen in mij. De sub, de slavin, het meisje, de masochist. Ik weet dat voor velen het onbegrijpelijk is dat ik zo nuanceer, voor mij is het zo vanzelfsprekend dat al die delen andere behoeftes hebben. Ze vragen een andere interactie, ze hebben daadwerkelijk verschillende behoeftes alsof ze ieder een eigen persoonlijkheid zijn, en toch allemaal zo vervloeiend deel uit maken van mij.
En allemaal vonden ze een connectie met jou, wist jij de verschillende behoeftes aan te voelen, in te vullen. Het lijkt bijna een droom als ik terug kijk. Een vage herinnering, maar dan ineens pak je mijn pols en mijn lichaam luistert. Zij fluistert het begin van die unieke dans, ik ben terug in het dansen in Zijn.
My Secrets 