Ik ervaar de dynamiek als een beweging die ik niet meer volgen kan. Want alles dat voorheen in onze relatie werkte lijkt mij nu maar moeilijk te kunnen bereiken. Ja, we zijn een stel, bdsm is vanaf het begin verweven geweest in onze relatie maar goh wat was dat eigenlijk gemakkelijk. Het ging mij vanzelf af, ik hoefde niet veel moeite te doen om hem in zijn stukje Dominantie te prikkelen, plagen of uit te dagen. Ik had niet heel veel moeite met vinden van balans tussen het dagelijks leven en de bdsm. Met vlagen had ik dat soms, wanneer mijn verlangens bijvoorbeeld verder gingen dan waar hij in mee kon, dan waren er momenten waarin ik mij verloren voelde in de stilte tussen ons. Dan ga je praten, dat hebben we heel veel gedaan maar het kwam bijna altijd vanuit mij en maakte het hele kleine stukje stilte dat er soms viel groter, deze groeide uit tot een stilte die ik moeilijk door breken kan. Ik trek me erin terug en communiceer zonder iets te delen. Soms vraag ik me af óf ik deze stilte nog wel doorbreken wil.
De dynamiek die er was werd gevoed aan mijn kant door mijn enorme honger naar seks en passie, door mijn onbevangenheid en de spontane uitingen. Ik kon de dynamiek om mijn vinger winden, kon hem uit laten groeien tot een storm, klein en puur laten worden. Ik kon de wisselwerking tussen ons bespelen, in positieve zin van het woord. Ik was één met de dynamiek en dat ben ik kwijt.
Het voelt alsof er nu een beweging is die stram en moeizaam gaat, de soepelheid is er uit, de spontaniteit (aan mijn kant) is er uit. Er zijn momenten dat ik me afvraag of ik het nog wel wil, of bdsm nog wel bij me past. Mijn lichaam kan daar een eigen pad in bewandelen en soms denk ik dat dit misleidend is voor hem. Het oogt alsof de connectie in mij er is, maar het is overwegend de fysieke connectie en reactie, en de connectie dieper binnen in, in mij…die lijkt afwezig te zijn. Niet in de zin van verdwenen maar afwezig zoals je ergens kunt zijn zonder er te zijn.
Ik ben in onze D’s zonder er te zijn, ik volg de beweging van de dynamiek maar ik weef niet meer. En gaandeweg wordt de dynamiek een web waarin ik verstrikt raak. Deze dynamiek voelt niet als de mijne, voelt niet als mijn beweging en ik weet niet of dat is omdat ik ben gestopt met bewegen of omdat de beweging mij heeft losgelaten.
Zinnestrelend 