Een aantal weken geleden ontdekte ik dat mijn mailboxen al dagen stil waren, even snel een website aangeklikt…geen site te zien. Een andere website aangeklikt, met even weinig resultaat. Tot mijn grote verbijstering kwam ik tot de ontdekking dat meerdere van mijn websites offline waren, storing dacht ik en mailde de provider.
Over wat er daarna gebeurde schreef ik het volgende:
Dus toch maar een mailtje richting provider gestuurd, wat blijkt…al mijn sites én mailboxen zijn verwijderd. Ja dat was een foutje, had niet mogen gebeuren, waarbij heel subtiel de schuld ook nog eens mijn kant op geschoven werd. Ik merk dat ik te verbijsterd en verdrietig ben om daar echt goed op te reageren. Ik zie in gedachten alle tijd en liefde waarmee ik maanden bezig geweest ben om 16 jaar aan bdsm schrijfsels over te zetten en te verwerken in een mooie lay out. Iets waar ik enorm over heb lopen twijfelen om te doen omdat het echt een absurde klus, omdat er niet meer zoveel bezoekers de site bekijken, omdat loslaten van dat stukje me ook raakte. En nu, hoef ik er niet meer over na te denken. Het is los, het is weg. Het kan niet hersteld worden.
Dat geldt ook voor een paar andere sites maar dat raakt me minder, dat is vervelend maar met die sites had ik niet de connectie zoals ik met mijn bdsm schrijfsels had.
Het komt binnen, keihard. Een cynisch stukje in mij fluistert dat het misschien wel meer zegt dan ik zien wil. Ik voel hoe weken en maanden van vertwijfeling, me verloren voelen en een weg zoeken samenvallen met dit verlies. En ik voel me onderuit geschopt, genadeloos en keihard. Alle nuchtere en rationele troostende woorden helpen niet, er is iets weg dat mij dierbaar was en niet meer hersteld kan worden. Het is alsof meerdere verliezen zich opstapelen en ik voel me verloren. Machteloos en niet in staat om nog een spoortje vechtlust in mijzelf te vinden om te herstellen wat er misschien nog te herstellen valt.
Het spookt in door mijn hoofd, het is weg. Iets waar ik meer dan 16 jaar mee bezig ben geweest, met veel liefde presenteerde, zelfs al nam de frequentie van schrijven af, mijn schrijfsels waren stuk voor stuk pareltjes die mijn bewandelde weg binnen bdsm toonden. Dat kwijt te zijn komt keihard bij me binnen. Ja natuurlijk heb ik de schrijfsels wel, maar dat zijn zielloze bestanden in een map op mijn pc. De website was het ademen, mijn ademen en dat is abrupt afgebroken, weggehaald en ik weet niet of ik het weer herstellen wil. Of ik daar de energie en liefde voor kan vinden. Elke tekst is meerdere keren door mijn handen gegaan, er zijn teksten die talloze nieuwe lay outs hebben meegemaakt. Telkens weer pakte ik ze op, hield ze vast, bekeek ze, gaf ze een mooie omlijsting en plaatste ze online.
Het verdriet dat ik voel is enorm groot, ik snap dat het voor menigeen ongrijpbaar is, niet te begrijpen. Dat mag ook, dit is míjn verdriet, mijn losgebroken stukje. Weliswaar buiten mijn schuld om maar daarin niet minder hevig.
Gelukkig kan uiteindelijk toch het grootste deel van de site hersteld worden, de schrijfsels en een deel van de lay out. De rest zal ik in de loop der tijd wel weer opnieuw inrichten. Nu weet ik dat deze site niet heel veel bezoekers meer trekt maar het is voor mij toch nog steeds een soort monument voor mijn eigen bdsm beleving wat ik nog niet kwijt wil.
Dus voor die enkele bezoeker die zich wellicht afvroeg wat er aan de hand was…dit dus. En nu hoop ik vooral weer terug te mogen komen bij het stukje inspiratie, om te schrijven, kunst te bewerken, te delen en stapje voor stapje verder te blijven delen.
Zinnestrelend 