Er is een verloren connectie, de connectie met een realiteit die me verlaten heeft. Overgave is een vage schim geworden die ergens diep in mij ademt. Soms voel ik haar wanhoop, haar zucht naar erkenning van haar bestaan. Voortdurend ademt zij het verdriet van gemis.
Hoe haar ruimte te geven weet ik niet, haar pijn beneemt mij de adem, haar scherpte ontneemt me mijn zicht. Ik voel me een schim van wie ik ooit was, de vrouw en het meisje in mij zijn verdwaald in de spelonken van verdriet.
Mijn kwetsbaarheid jaagt me angst aan, ze belemmert me te bewegen zoals ik gewend ben. Ik voel me een lamgeslagen vogel die weet dat ze ooit kon vliegen maar te bang is haar vleugels opnieuw uit te slaan.
Zinnestrelend 