Er is een verloren connectie, de connectie met een realiteit die me verlaten heeft. Overgave is een vage schim geworden die ergens diep in mij ademt. Soms voel ik haar wanhoop, haar zucht naar erkenning van haar bestaan. Voortdurend ademt zij het verdriet van gemis. Hoe haar ruimte te geven weet ik niet, haar pijn beneemt mij de adem, haar scherpte ontneemt me mijn zicht. … Lees verder Vage Schijn

Hoe laat je een D’s los als deze verweven was met je hele zijn, ik laat haar los, zij mij… maar de pijn is er niet minder om. Vanavond was je hier om wat spullen op te halen, het voelt vreemd aan. Zo lang waren we samen, leefden we samen, beleefden we samen. Ineens is samen een kilte met genadeloze scherpte. In de pijn van … Lees verder Wat anders kan ik?

Om mij heen zie ik de waarde die wordt toegekend aan iets dat voor mij leeg oogt. Het maakt dat ik me een vreemde voel. Een vreemde die de taal van deze wereld niet spreekt, ik heb haar leren begrijpen maar kan haar niet eigen maken, haar invulling voelt leeg en betekenisloos aan. En toch wordt deze taal door zovelen gesproken, ik zie het om … Lees verder Verloren Connectie

Er was een vertrouwdheid, in de manier van ons bewegen. Een rust in de geborgenheid van ons delen. Zij lag als een warme deken over mij heen, stelde mij in staat te mogen zijn wie ik ben. Bood ruimte voor het beleven van behoeftes. Ik mis haar warmte, zonder deken voelt de wereld koud. Voel ik mij verloren in het contact met anderen, deze voelt … Lees verder Manier van Ons bewegen