Je liet me dansen, terwijl je wist dat de bodem van glas was en ieder moment kon breken. Dans maar, sprak je, het is goed…ik vang je als je niet meer bewegen kunt. Ik ben er wanneer je niet meer bewegen kunt, dan draag ik je. Ik gun je zo graag die dans omdat ik weet hoe sterk zij in jou leeft, en hoe weinigen … Lees verder Spiegelwand

Ooit, lang geleden, schreef ik eens…overgave heeft me verlaten. In dat moment was dat zo, de strijd om te mogen zijn wie ik was had me gebroken. Het verdwalen in me confirmeren naar wat een ander vond dat mijn overgave diende te zijn had me losgebroken van mijn eigenheid, ik was zelfs de overgave aan mijzelf kwijt. Ik herinner me nog goed de pijn van … Lees verder De Val

Ze beweegt een lege overgave, geborgenheid vormde de baken in haar reizen. Stuurloos voelt ze zich zonder. Een rimpelloos oppervlak ontvouwt zich voor haar, niets meer dan illusie want zodra ze zich overgeeft aan het stille water sleurt de storm haar mee. Hoge golven breken haar blik op de horizon, de kracht van het water stemt het stille smeken diep van binnen. Ze volgt de … Lees verder De lege Muren van haar Voelen

Woorden dwalen de leegte die ik niet innemen kan, ze strekt haar handen, reikt naar me. Ik wil vluchten uit haar peilloze diepte. Ze haalt me in, meedogenloos is haar scherpte. Ze dwingt me tot overgave, ik geef me, laat haar. Ze breekt me, willoos in haar bewegen geef ik me over. Ik laat los, donkerte domineert de leegte. Geen bakens, geen licht, geen warmte. … Lees verder Er is een Dwalen

Dan opent diepte zich, woordloos onthaald door pijn. Ik tracht haar scherpte te negeren, ze smaalt om mijn vruchteloze pogingen. Overgave beweegt een schimmige mist, geen licht laat door, ik voel haar verstikken. Tijd strikt de meedogenloosheid van pijn, ze dansen een grimmige sfeer en vullen de ruimte. Ergens in de verte klinkt een vage echo van beleven, van intens geven, van onvoorwaardelijk delen. Haar … Lees verder Troosteloze Beweging

In de leegte van mijn voelen sluimert een gemist beleven. Ik voel haar leegte, haar pijn en gemis. Haar verdriet overmeestert me, ik geef me over en verdrink, golf na golf in immens verdriet dat geen weg meer weet te vinden. Ergens diep in mij deint een zee van tranen, ergens diep in mij dwaalt een sub, verschuilt een meisje. Hun pijn snijdt diep, ik … Lees verder Onbeminde Stilte

Eenzaamheid graait om zich heen. Wanhopig tracht ik haar maaiende beweging te mijden, dat dit zinloos is weet ik met mijn verstand. Mijn gevoel wil nog even een andere beweging volgen, zij wil nog even vast kunnen houden aan eigen regie. Zelfs al is deze een illusie en doemt ergens gedurende de dag het onvermijdelijke op. Is het donker, zwaar en leeg. Voel ik me … Lees verder Demonen van de Nacht