Keuzes maken we allemaal, en de keuzes die ik maak hoeft een ander niet te begrijpen, andersom evenmin.
Waar ik echter moeite mee heb is het soort valse schijn van begrip dat hoog gehouden lijkt te moeten worden. Waarmee bijvoorbeeld van mij wordt verwacht dat ik begripvol reageer wanneer iemand schrijft blij te zijn zijn/haar bdsm gevoelens ruimte te kunnen gaan geven om vervolgens buiten medeweten van diens partner een dubbelleven op te starten, of al jarenlang te leven.
Misschien ben ik te zwart wit voor deze wereld, ik laat ieder in zijn waarde maar ik heb wel een duidelijk eigen mening en beleving.
Dit plaatst me af en toe wel in een behoorlijke spagaat, wil ik reageren met begrip over de verwarring in de weg naar acceptatie van bdsm gevoelens dan is het niet wenselijk als ik in hetzelfde bericht schrijf me niet te kunnen vinden in het vreemdgaan. Dat schrijf ik dan maar niet, en na een tijdje kom ik tot de conclusie dat een groot deel van de mensen waar ik op reageer vreemdgaan als de doodnormaalste zaak van de wereld beschouwd.
Enerzijds wordt er hoogdravend geschreven over de noodzaak van vertrouwen en met het grootste gemak wordt het vertrouwen van de eigen partner weggegooid. Het één wordt een enorme waarde toegekend, het andere wordt van waarde gestript. Zo lees ik grootse liefdesverhalen tussen Dom en sub, liefdesverhalen met een bijsmaak, voor mij als lezer althans. En zeker weten voor de onwetende partner mocht die ooit deelgenoot worden van het geheime liefdesleven van diens partner.
Dat mag echter allemaal niet uitgesproken worden, dat bederft de feestvreugde van de dansende menigte die zonder blikken of blozen eeuwige trouw zweert en met hetzelfde gebaar de ooit uitgesproken eeuwige trouw wegsmijt alsof deze nooit van enige waarde is geweest.
Noem het mijn beperking, ik kan daar niet mee uit de voeten. Ik vind als iemand keuzes maakt dan moet ook de partner het exclusieve recht op keuze geboden worden en zou het alleenrecht op het maken van keuzes opgeheven moeten worden. Maar ja, ik ben iemand die een confrontatie niet schuwt en als ik kies voor mijn eigen geluk dan durf ik ook de consequenties van mijn keuzes te dragen.
Het klopt, ooit heb ik me laten verleiden tot een mail en chat contact met een Dom dat bij goed gevoel zou leiden tot een ontmoeting, en bij goed gevoel bij de ontmoeting misschien tot een D’s. Ik struikelde echter over mijn gevoel, bij de betreffende Dom maar ook richting mijn eigen normen en waarden. Zelfs al verkeerde ik in een enorm slecht huwelijk met een partner die weinig tot geen respect voor mij had, het voelde nog steeds verkeerd om de stap te zetten vreemd te gaan. Ik ging zelfs zo ver in mijn zwart wit denken dat zelfs toen mijn nee (wat nog geuit werd vóór er iets gebeurd was) genegeerd werd en ik gedwongen werd tot seksuele handelingen ik dit zag als vreemdgaan, evenzo de keer dat ik vastgebonden en verkracht werd. Ik ontwikkelde een dubbele hekel aan mijzelf omdat ik niet in staat geweest was de dreigementen en manipulaties het hoofd te bieden én het feit dat ik mijn eigen normen en waarden aan het loslaten was. Misschien was dat voor mij destijds nog wel het enige van waarde dat ik had, iets dat mijn exman met al zijn geweld me niet af kon nemen, en ik me ook niet af wilde laten nemen door een fake Dom die alle grenzen overschreed.
Voor mij zijn ze waardevol, en ik pas ervoor concessies te doen richting mijn eigen normen en waarden. Die zijn niet flexibel en buigzaam, ze zijn zwart wit en staan als een huis. Maar soms maken ze het mij lastig, zoals in het vinden van mijn weg in de communicatie met zovelen die met het grootste gemak normen en waarden even wegzetten omdat het niet goed uitkomt.
Ongetwijfeld roept dit schrijven boze reacties op, voelen lezers zich aangevallen. Dat mag, reageren mag ook. Net als jullie recht hebben op jullie gevoelens heb ik recht op de mijne en ik kan gewoonweg geen begrip opbrengen voor mensen die willens en wetens een dubbelleven aangaan omdat ze te bang zijn iets van hun vertrouwde leventje op te geven.
Net als ik geen begrip kan opbrengen voor mensen die trouw beloven in hun D’s maar tegelijkertijd hun partner bedriegen, het is een dubbele moraal waar ik geen weg in kan vinden en dat wilde ik gewoon eens kunnen zeggen.
My Secrets 