Onverwacht kwam de vrije val, ze had de signalen niet herkend, was niet in staat geweest om te draaien, niet bij machte de val te stoppen. Ze viel zonder om zich heen te grijpen zoekend naar houvast, het werd zwart om haar heen. Later drong een vaag bewustzijn zich aan haar op, maakte haar bewust van een stuk dat ze miste. Het was geen shock wist ze maar wel een ander mechanisme dat ze herkende van zichzelf wat hierop leek.
Tranen vloeiden, het was als een zacht kabbelende golf die telkens over het randje spoelde. Zij gleed telkens weg van de rand en gaf het op. In het donker was ze, ze keek om zich heen. Hoe lang zou het dit keer duren tot licht doorbreken zou?
Zinnestrelend 