Ze was de betoverende werkelijkheid van een jonge vrouw, vaak meer een speels meisje nog dan in balans zijnde vrouw, en ze wist mij telkens weer te prikkelen met haar magie.
Zo vaak had ik mij afgevraagd wat het toch was dat mij in haar aantrok, was het haar verlegen blik waarmee ze me soms aankeek, voor ze zich in het verste hoekje van de bank terugtrok. Was het de speelsheid waarmee ze soms haar eigen schuchterheid ver achter zich liet, in die momenten was ze meer vrouw dan ze zich bewust was. Een ware hartenbreekster zou ze kunnen worden wanneer die kant in haar zich meer zou gaan ontwikkelen.
Ik wist nooit goed wat ze nu in me losmaakte, het ene moment wilde ik haar op schoot trekken, mijn armen om haar heen slaan, zachtjes wiegend vertellen dat het allemaal wel goed zou komen. Het andere moment wilde ik haar geen kans geven haar schuchterheid te verbergen achter speelse plagerijtjes, dan wilde ik haar in de hoek laten staan tot ze als een klein meisje ongeduldig op haar benen zo staan te trippelen, en weer een ander moment wilde ik me koesteren in de warmte van haar lichaam.
Ze zat voor me op de grond, met grote ogen keek ze me aan. Er lagen ontelbare vragen te lezen in haar ogen. Ik genoot van de vele emoties die ik langs zag trekken, ik rekte me nog eens loom uit op het bed terwijl ik naar haar keek.
“Nouhou… kijk niet zo… daar kan ik niet tegen,” sprak ze met de stem van een klein meisje.
Ik glimlachte en zei dat ik er juist van genoot naar haar te kijken.
Niet begrijpend keek ze me aan, ze wilde weten wat er dan zo boeiend aan haar was om naar te kijken om vervolgens een monoloog te starten over alle minpuntjes die ze aan haar eigen lichaam kon ontdekken. Ik liet haar begaan, halverwege haar monoloog stopte ze, keek me opnieuw aan met die vragende blik waar een lichte onzekerheid te bespeuren was naast een bijna spottende twinkel die verraadde dat ze een spelletje aan het spelen was.
Ik zei niets, keek naar haar terwijl zij naar mij keek. Half en half een reactie van mij verwachtend, ik zag de lichte blos op haar wangen die zich openbaarde. Ik wist wat er volgen kon, ze kon zich wegdraaien in een poging mij niet meer toe te staan te kijken of ze kon min of meer een aanval inzetten door te proberen mij te verleiden. Natuurlijk kon ik de één of de andere reactie in haar versterken door wel te reageren maar ik genoot het meest van dit moment. Het moment waarin ik de verandering in haar zag, de emoties die haar bedachte richting al wisten te verraden nog voor ze dit zelf door had.
Haar lichaamstaal was een open boek, voor hen die in staat waren het te lezen.
Even vlamde er iets op in haar ogen, ze bewoog haar lichaam in een poging om op te staan, ik zei nog steeds niets en schudde langzaam mijn hoofd. Ik was me ervan bewust dat er bijna iets neerbuigends in mijn uitstraling zat, het effect was onmiskenbaar.
Als een lappenpop zakte ze terug op haar knieën, daarnet had ze nog ontspannen in kleermakershouding gezeten, nu trok ze één been onder haar billen en sloeg haar armen voor haar borsten. Ze draaide haar hoofd naar beneden, zo mooi was ze zo. Pogend haar kwetsbaarheid te verbergen, breekbaar bij het besef dat alle troeven die ze in had willen zetten ineens niet meer te vinden waren, laat staan in te zetten in een poging de sturing in het spel terug te halen. Al genoot ik er vaak van om haar te laten spelen, om haar het gevoel te geven dat ze kon sturen, dit keer wilde ik haar speelruimte beperken. Ik wilde iets anders in haar losmaken, al wist ik zelf nog niet concreet wat dat precies was. Het had zich als gevoel geopenbaard in me, zonder concrete visuele beelden, zonder duidelijke handvaten. Ik begaf me deels op onbekend terrein omdat zij onhoorbaar dit van me had gevraagd. Ik had gehoord, al was wat ze fluisterde zonder woorden uitgesproken.
Nog steeds zat ze met haar hoofd weggedraaid voor me op de grond, ze omklemde zichzelf met een stelligheid alsof ze niet van plan was los te laten. Ik stond op, mijn hakken tikten op de houten vloer terwijl ik naar haar toe liep. Zonder haar aan te raken draaide ik om haar heen, af en toe bleef ik stil staan en keek naar haar, alsof ze een beeld was dat ik probeerde te interpreteren. Iets dat niet eens zo heel ver afweek van wat ik deed, want ik was bezig een beeld in mij op te nemen. Ze zat nog steeds stil, het enige dat haar groeiende onzekerheid verraadde was haar ademhaling en een licht geschuifel van haar blote voeten over de vloer. Ik zag dat ze met één vinger zachtjes minuscuul kleine strelende bewegingen over haar bovenarm maakte, terwijl ze nog steeds met dezelfde stelligheid haar onderarm over haar borsten geklemd hield.
Ik ging voor haar staan en ging op mijn hurken zitten, ik wist dat dit beeld haar mateloos zou prikkelen.
Mij zo voor zich te zien, zwart glanzende pumps met een sierlijk hoge hak, lichte brons kleurende kousen met een brede kanten rand, een transparante string ingezet met kleine glinsterende steentjes. Een nauw aansluitend zwart kanten top die mijn borsten mooi lieten uitkomen. Haar ademhaling verraadde de groeiende opwinding in haar, ze hapte lichtjes naar adem en abrupt keek ze me aan. Ik zag de kleine gekleurde spikkeltjes in haar ogen, die als kleine gloeiende kooltjes het vuur in haar lieten zien. Soms even fel opvlammend, dan weer zacht gloeiend met een nimmer verdwijnende warmte.
Met een tedere beweging haalde ik een pluk uit haar gezicht, onhoorbaar zuchtte ze, alsof ze lange tijd gesmacht had naar deze aanraking. Even abrupt als zij mij daarnet had aangekeken was ik weer opgestaan en teruggelopen naar het bed. Ik ging op de rand van het bed zitten, sloeg mijn benen over elkaar en keek naar haar.
Ook deze houding had een gewenst effect, ze leek even verder in elkaar te krimpen, vermande zich, richtte haar lichaam wat meer op, haalde haar armen voor haar borsten weg en vroeg me: “Ga je me straffen?”
Ik zag het ondeugende kleine meisje in haar dat zowel behoefte had aan de straf als aan de geborgenheid en koestering die daarna kwam, ik las de onrust in haar lichaam. Een verlangen dat zich niet langer wilde laten wegstoppen maakte haar vrouwelijke uitstraling sterker. Ze was de ideale balans tussen de volwassen vrouw en het kleine meisje, de connectie was gemaakt. Nu was het aan mij om hen te bespelen, om beider verlangens te beantwoorden. Hen niet teleur te stellen…
Haar woorden galmden na in mijn hoofd, het was een vraag die niet het verlangen omsloot wat werkelijk in haar vlamde. Al langere tijd had ik een sluimerende ontwikkeling in haar waargenomen, naast de speelsheid van het meisje in haar en de uitdagendheid, evenzo de innemendheid, van de verleidelijke vrouw in haar, had ik nog een aspect in haar ontdekt. Het was een verlangen naar overgave welke in haar vlamde, en door haar te straffen zou ik alles teniet doen. Alhoewel straf niet de essentie omschreef want er was nimmer reden haar te straffen, we stonden als gelijken naast elkaar waar de balans werd gevormd door uiteenlopende levenservaringen en levenswijsheden. Dit zorgde echter niet voor een machtsverhouding die mij het recht gaf haar te straffen, zelfs al zou ze daar nog zo intens naar verlangen. Ik zou die stap nimmer zetten. Het woordje straf werd uitsluitend ingezet om bepaalde verlangens aan te duiden, het was een deur die geopend werd en mij de uitnodiging gaf de drempel over te gaan. Ik keek naar haar, de onrust in haar groeide. Het was niet helemaal eerlijk van mij om haar zo lang op een antwoord te laten wachten maar ik was nog zoekende naar de goede insteek, de juiste deur om te openen.
‘Nee lief, ík ga je niet straffen…’, ik zag aan haar reactie dat het haar niet ontgaan was de mijn klemtoon had gelegen op het feit dat ík het niet was die haar zou straffen. Ik wist welke wirwar van gedachten en emoties haar nu in hun greep zouden houden. Ze keek me aan met een blik die alles en niets verraadde, ik zag vertwijfeling en onzekerheid maar ook trots en vastberadenheid. De sub in haar had zojuist een stap naar de voorgrond gezet met een sterke wilskracht. Want de vraag moest op haar lippen branden, als ik haar niet zou straffen…..wie dan?
Noot van de schrijfster: Dit verhaal werd in mij getriggerd door de uitstraling van een prachtige jonge vrouw. Het is een mix van realiteit en fictiel. De realiteit van het verlangen dat zij in mij losmaakte om al schrijvend een meer dominante rol in te vullen, een onwennig gevoel om een vrouw te bespelen vanuit een Dom/sub wisselwerking met mijzelf als dominante partij, ook de realiteit van wat ik voor haar voelde en de details en uitwerking in dit verhaal zijn fictie.
Zinnestrelend 