In het duel van tegenstrijdigheden verliest realiteit het van illusie, althans voor hen die de juiste bril dragen.
Zo vaak zie ik op sites als Bdsmzaken en FetLife zaken passeren waar ik weinig van begrijp (zal aan de bril liggen die ik niet draag).
Een deelnemer benoemt in zijn advertentie dat hij zichzelf Dominant noemt omdat de optie man niet aanwezig is, zijn gebruikersnaam lijkt onvoldoende kracht in zich te dragen om zijn meesterschap en heerschappij uit te stralen, er zijn twee uitroeptekens nodig om de kracht te bevestigen.
Een deelneemster op een ander platform vermeld dat zij, als in training zijnde en potentiëel bezit wordend eigendom, geen Nederlandstalige mails zal beantwoorden omdat haar eventueel toekomstige heer en meester (vanzelfsprekend pas bij blijk van geschiktheid en uiteraard na gedegen training te hebben ontvangen) geen Nederlands spreekt.
Echter neerlands eigen taal wordt niet genegeerd wanneer er commentaren op foto’s gegeven worden.
De hoogte van de genoten opleiding is essentieel voor de eventueel te onstane verbinding. Het gehalte HBO opgeleiden ligt nergens zo hoog als op bdsmzaken, wat in complete tegenstrijd lijkt te zijn met het taalgebruik van menig (u raadt het al..HBO opgeleide) deelnemer.
Eerlijkheid wordt ten alle tijden verwacht van de ander, dat deze gedragen wordt door een immens sterke dualiteit wordt niet genoemd. Menig deelnemer heeft een onwetende partner thuis, die geen keuze heeft of krijgt, en erop vertrouwt dat zijn/haar partner eerlijk is. Dat is deze ook, binnen de zelf gestelde kaders en buiten medeweten van diens levenspartner. Waarmee het concept eerlijkheid een compleet andere waarde heeft gekregen, een relatief begrip geworden is die valt en staat met de situatie die aldoor verandert. Ik heb nooit begrepen hoe je iemand die zijn eigen partner bedriegt kunt vertrouwen, maar dat komt natuurlijk omdat ik de verkeerde bril draag.
Tegenstellingen waar ik iets mee kan zijn lief en streng, hard en teder. Maar het gemak waarmee met deze woorden gegoocheld wordt geeft me vaak een wrange smaak in de mond. Woorden zijn op een platform als deze een onderdeel van de illusie die door de schrijver gecreëerd wordt, door menig lezer geloofd en sommige schrijvers verwachten zelfs dat deze illusie op handen gedragen dient te worden. Het is per slot van rekening het woord van de meester en daaraan zou nimmer getwijfeld moeten worden.
Ooit maakte ik die fout (ook, net zoals ik dagelijks hier zovelen zie doen), ik gaf het voordeel van de twijfel en schonk mijn onvoorwaardelijk vertrouwen en pure overgave. Tegenwoordig weet ik dat het overgrote deel dat zich hier (en elders) profileert beweegt op de noten van narcisme en egoïsme. Pas als je in staat bent die melodie te herkennen kun je doorklikken naar een andere zender, om dan heel misschien een melodie tegen te komen die goed gestemd is.
My Secrets 