In een onbewaakt moment passeert het mij, de woorden vliegen langs. De échte Dominant passeerde, en wee mij dat ik niet nederig op mijn knietjes ging.
Regelmatig passeren ze mij, ik word gelukkig in deze heel erg graag gepasseerd, deze natuurlijke dominanten die weten waar het om draait, waar het écht om gaat. Het gaat om disciplineren, aanleren welk gedrag een onderdanige tot echt onderdanig maakt, en uiteraard ook afleren wat daar niet bij houdt.
Ik verbaas me er vreemd genoeg nog steeds over. Geloven mensen dit nu écht? Dat het draait om disciplineren? Dat een echte Dominant de vaardigheid van disciplineren bezit en dit hem tot die unieke soort maakt. Uniek vind ik daarin vooral dat zij er zelf in geloven, het is een farce en die wordt met grootse gebaren tentoongespreid.
Termen als mentor, begeleiden, trainen, opvoeden. Ja het is duidelijk, wij onderdanigen weten niet. We weten niet wat goed voor ons is, we hebben hen nodig en gelukkig zijn zij bereid ons te leren, te disciplineren, grenzen te laten verleggen. Want dat is waar het om gaat, dat is de essentie. Het geeft niet kleintje dat je dit niet weet, je bent per slot van rekening ook sub en bezit niet de almachtigheid en grootsheid der dominanten.
Passeer mij maar, laat mij maar die ongelovige zijn. Ik heb medelijden met de gelovigen, met hen die denken dat een alwetende dominant de redding is, met diegenen die slap in de knieën worden wanneer een ferme toon doorklinkt in de tekst. Ik heb oprecht te doen met onderdanigen die idealiseren, die hun dominant ongekende grootsheid toedichten en daarmee zichzelf degraderen tot iets minders.
Ik laat me passeren, ik zie dagelijks de stroom voorbij glijden. De stroom van zoekenden, die denken het ultieme te weten, te kunnen bereiken. Laat ik jullie deelgenoot maken van een klein geheimpje, het ultieme in bdsm is de beleving zelf. Het pure zijn in het moment, het ongekende respect naar elkaar toe, het gelijkwaardig zijn in de ongelijke uiting van het beleven. Ultiem is weten dat het niet draait om verschuiven van grenzen, niet om het aanleren van wat nodig is.
Ultiem is wat je in je draagt, en waar je de ander in durft toe te laten, in een duale dans waar sturen en volgen het leidend geheel zijn. Dat is ultiem, dat is puur, dat is beleven.
De rest? Is de dans van de onwetenden, die met ferme stap een vreemde kronkelige dans uitvoeren en hun partners ten dans vragen. Giebelend nemen zij deze uitnodiging aan, om zich vervolgens aan te passen aan de vreemde bewegingen in een dans die niet natuurlijk voelt, maar weten zij veel. Zij volgen de dans, zij laten zich graag leiden en vertellen zichzelf dat ze zich vereerd moeten voelen.
Dan dans ik liever alleen.
My Secrets 