Die ruwe diamant, die zo mooi en zo bijzonder is. Zo scherp nog aan de randjes, een ruwe schoonheid, en die dan geslepen moet worden, tot in uiterste perfectie gepolijst naar het beeld dat de grootmeester voor ogen heeft. Het is een metafoor die graag gebruikt wordt in profielen en advertenties merk ik, waarbij ik me oprecht afvraag waarom?
Want, om bij de metafoor te blijven, wat als die diamant na maanden, jaren soms, geslepen is. De unieke fragmentatie het licht breekt opdat de diverse delen zichtbaar worden en vanuit een andere hoek één geheel lijken. Wanneer die uiterste perfectie is bereikt…wat dan? Dan beland de steen op een plank, met een beetje geluk valt af en toe het zonlicht erop zodat de kamer gevuld wordt met warme kleuren. Met wat meer pech beland de steen op een vergeten plek, haar grootmeester die haar met zoveel aandacht gemaakt heeft tot de pracht steen die ze geworden is mist de uitdaging van het slijpen. Zij is al geslepen, aan haar is geen eer meer te behalen, ze is goed en klaar zoals ze is. Wellicht kan ze doorgeschoven worden naar een andere grootmeester die haar tot een andere steen zal slijpen. Je hoeft geen kenner te zijn om te kunnen bedenken dat des te vaker er geslepen wordt des te meer de eigenheid van de diamant verdwijnt.
Wanneer de steen haar vorm bereikt heeft, haar rauwe randjes verdwenen zijn en ze gepolijst is naar het beeld dat de grootmeester der stenen in haar zag dan is het moeilijk de rauwe schoonheid die zij ooit in zich droeg nog te herkennen. Dan is zij verdoemd voor eeuwig te glanzen, te stralen, in het licht welke de grootmeester haar toestaat te weerkaatsen. Ze verbergt geen geheimen meer, ze biedt geen uitdagingen meer. Ze is een gepolijst product geworden…
Ik geef de voorkeur aan stenen die geslepen zijn door de natuur, door leven. Die nog pure schoonheid en ongekende dieptes vertonen. Ik geef er de voorkeur aan niet gepolijst te worden. Gelukkig bezit ik een grootmeester die mijn rauwe randjes graag streelt, niet wegpoetst. Die verwonderd is bij het licht dat ik opneem en weerkaats in ongekende kleuren, die ontroerd is bij het ontdekken van weer een diepte in mij die hij nog niet eerder ontdekt had.
Eigenlijk is dit een oproep aan alle Subs, laat je niet polijsten. Word niet de uitdaging van die ene grootmeester die niet in staat is om te gaan met ruwe randjes en pure schoonheid, laat je niet vormen tot het beeld dat iemand voor ogen heeft. Besef dat zodra je tot in perfectie gevormd bent er weinig meer over is, jij je eigenheid bent kwijt geraakt en geworden bent wat een ander van je wilde maken.
My Secrets 