Eén beweging, voorbij subtiel. Jouw hand om mijn nek, mijn lichaam tegen de muur. Onze ogen ontmoeten, delen verhalen onuitgesproken.
Een nieuwe beweging, duidelijk en krachtig. Je voet tegen mijn been, mijn benen gespreid, nog steeds tegen de muur. Mijn lichaam spreekt een voorzichtig verlangen.
Geen beweging, stilte domineert, verlangen smoort en laait op in een oorverdovend zwijgen.
Stil staan, je lichaam vertelt woordloos wat je ogen bevestigen.
Verlangen smeekt, eveneens zonder woorden, raak me aan, geef me, neem me, maak de jouwe maar laat me niet zo staan.
Eén beweging, minder subtiel. Je vingers over mijn mond, beneemt me de adem, mijn lichaam spreekt in duizenden druppels.
Een nieuwe beweging, sterk en overheersend.
Mijn lichaam geeft, ontelbare keren.
Mijn ogen zoeken, de jouwe, de bevestiging.
Ik proef de woorden op jouw lippen, ‘het is goed meisje, laat maar los, geef het me maar’
Ik laat los, geef, ontelbare keren, voorbij uitputting, en vind de kracht opnieuw om te staan.
Eén beweging, keer op keer, mijn lichaam spreekt, smeekt, verlangt, geeft en wordt gehoord.
Eén beweging..
Ik was de jouwe.
Zinnestrelend 