‘Mag ik een stout meisje zijn dat straf heeft verdiend?’
Het had me moeite gekost de vraag te stellen. In een spelmoment waarin de sub opgeroepen was dook ineens dit verlangen op. Ik worstelde met de vraag, deze spookte een tijd door mijn hoofd voor ik de moed kon vinden hem uit te spreken. Niet zozeer dat ik rationeel ermee bezig was, ik was geschrokken van mijn eigen ongekende diepte waaruit dit zomaar ineens was komen bovendrijven.
Mijn vraag omvatte een dubbele laag van verlangen, ik verlangde ernaar een meisje te mogen zijn, ik verlangde ernaar gestraft te worden in het gevoel meisje te zijn, ik verlangde ernaar de interactie te voelen met de meneer die zich over dit meisje ontfermde. In het moment was ik me hier minder van bewust, ik volgde intuïtief mijn verlangens, al was het met enige aarzeling en vertwijfeling.
Toen ik mijn vraag had uitgesproken was er direct een omslag bij je te merken, het was alsof er een deur werd opengezet. Je gaf me een strokenzweep om vast te houden, de felheid waarmee ik deze weggooide kende ik niet van mijzelf. Het was een spontane en impulsieve actie, diep vanuit mijn binnenste, het was een meisje dat boos was.
Je zat in je grote stoel en liet me voor je staan. Vertwijfeling dook opnieuw op, ik wilde meisje zijn en met zowel onzekerheid als een stellig verlangen vroeg ik ‘moet ik in de hoek staan?’
Opgelucht was ik toen ik merkte dat je mijn verlangen had gezien en begrepen. Je gaf me ruimte een boos meisje te zijn, je gaf me ruimte een stout meisje te zijn, een geil meisje te zijn en een meisje dat straf verdiende te zijn.
De impact was ongekend, de diepte was ongekend. Ik mocht zijn, kreeg waar ik naar verlangde. Een duidelijkheid in je daden, je was die meneer die reageerde op een boos meisje. De boosheid ebte weg, de duidelijkheid had me op een plek gezet. Een plek die rust gaf en verwarde, een plek waar emoties binnen drongen die zo weinig toegang gevonden hadden in mijn leven, maar zo sterk deel zijn van mij.
Ik voelde me geborgen en klein, ik voelde me verward en toch ook niet. In het voelen was het duidelijk, in het achteraf plaatsen werd het vager. Ik mocht meisje zijn, zonder me te confirmeren naar wat er van me werd verwacht maar puur en eerlijk meisje met alle impulsiviteit en emoties die een meisje in zich kan dragen.
Zinnestrelend 