Vrij onverwacht pakte je mijn polsen beet, de stevige greep die me zonder woorden vertelde waar jij naar verlangde liet een wee gevoel in mijn onderbuik ontwaken. Ik reageerde met een licht gesputter, wat mijn manier van vertellen was dat ik me graag door jou liet meevoeren. Zowel in figuurlijke als letterlijke zin.
Je trok mijn armen hoog boven mijn hoofd en gaf een ferme tik op mijn bil, ondanks de spijkerbroek die ik droeg vlamde de scherpe randjes van de pijn nog even door. Ik voelde me wankelen op mijn benen, een korte tweestrijd ontstond. Ik wilde me overgeven, ik wilde me niet overgeven. Dit laatste kwam voort uit onrust, de moeilijke periode die we achter de rug hadden, het opnieuw vinden van de connectie als Dom en sub, het vinden van een nieuwe weg om samen te bewandelen. Ik liet de onrust los, ik liet los.
Jij nam me mee naar boven, draaide een rotan salontafeltje om, wel was je zo lief om er een kussentje op te leggen, en liet me geknield over de tafel buigen.
Ik moest even manouvreren om mijn lichaam tussen de pootjes van de tafel te krijgen als ook om een comfortabele positie te vinden. Het hielp me nog verder los te laten, ik verwelkomde de pijn van je handen die mijn billen beroerden, verschillende implementen die je gebruikte maakten dat ik in een lange roes terechtkwam van pijn die me liet zweven waarin ik telkens werd teruggehaald op momenten dat je stopte.
De sensatie van afwisselend pijn en ontbreken van pijn toverden een mengeling van warmte en intens verlangen, een rijke scharkering van emoties en belevingen vielen als een warme deken over me. Een eerste orgasme kondigde zich aan, al snel gevolgd door een volgende. Mijn lichaam heeft weinig nodig om tot ontlading te komen, de laatste tijd blokkeert er regelmatig iets waardoor het me niet lukt me over te geven aan de verlangens en behoeftes die in mijn lichaam dwalen. Deze ochtend struikelde ik niet over mijn eigen blokkades, ik kon loslaten, écht loslaten en liet me meevoeren door de stroom aan opbouwende orgasmes, ontladingen, intense prikkels die tot leven kwamen.
Ik was weer heel eventjes thuis gekomen in mijn eigen Zijn.
Zinnestrelend 