Jouw armen, om mij heen. In jouw armen een eindeloze wereld. Je houdt me vast en ik voel de golven, verlangens naar meer, naar dieper.
Woordloos spreekt mijn lichaam. Ze draait, verleidt en daagt uit.
Jij herkent haar verlangen, je weet dat woorden hier niet nodig zijn, niets toevoegen.
Je handen spreken, vertellen een eigen verhaal.
Een verhaal van liefhebben, verlangen, willen sturen, willen leiden.
Je handen strelen, hebben lief, koesteren. Ze plagen, strelen en knijpen.
Golven van intens verlangen naar ongrijpbaar meer nemen bezit van me. Mijn lichaam spreekt het uit, ze draait en kronkelt. Een kreun ontsnapt aan mijn lippen, een spreken van mijn lichaam niet gestuurd door denken maar door voelen en zijn.
Een wonderbaarlijk proces voltrekt zich, loslaten gaat moeiteloos over in overgave. Jij hebt de overgang herkend, mijn lichaam is een andere taal gaan spreken.
Ze kreunt en smeekt, zonder woorden. Ze wil jou voelen, ze wil zich laten leiden, ze wil gedomineerd worden. Je hand in mijn nek, duwt me dieper de kussens in. Een zucht ontsnapt aan mijn lippen, je hebt me gehoord.
Nog steeds voelbaar, de druk van jouw hand in mijn nek. Je andere hand die over mijn lichaam dwaalt. Aftastend in het begin overgaand naar nemend en dwingend.
Je vingers maken korte felle kneepjes in mijn huid, ze zijn als felle pijnstootjes die als elektrische scheuten door mijn lichaam gaan. Iedere scheut brengt een nieuw verlangen met zich mee, ieder verlangen wakkert een nieuwe prikkeling aan.
Mijn lichaam praat met je. Ze daagt je uit, ze speelt met je, ze verlangt naar je.
Eén hand in mijn nek, de ander dwalend en plagend over mijn huid. Een felle tik op mijn billen, een zucht ontsnapt. Een serie korte tikken volgt, de snelheid van de tikken is in balans met de kracht van iedere tik en toch lijkt iedere tik harder te zijn dan de vorige. Golven jagen door mijn lichaam, rusteloos beuken ze tegen de laatste barrières.
Je hand beweegt sneller, de druk in mijn nek laat me weten dat het goed is weg te duiken in de diepte van de kussens, in de diepte van ervaren. De kracht waarmee je tikt wordt sterker, de impact heviger, de golven in mij zijn uitgegroeid tot een storm die raast, die aan de ankers rukt, die de kades stuk slaat. Een zinderende storm, stuurloos lijkt zij te zijn.
Je verplaatst je hand, stilte temidden van de storm, verwarring mengt zich met rust om even bij te komen. Ik word me bewust van mijn lichaam, van mijn zware ademhaling, van het warme gevoel op mijn billen. De plek waar je hand al die tijd in mijn nek lag voelt ineens kil aan, ik voel een huivering door mijn lichaam trekken, mijn ademhaling wordt rustig.
Je hand in mijn nek, duwt me dieper de kussens in, een paar korte felle tikken en de storm raast weer. Ze zwelt aan, wordt sterker, raast en raast en dan ineens….haal jij je handen weg. Geen aanraking, geen herkenbare prikkels en pijn. Vanuit de verte hoor ik je stem, ‘draai je eens om’.
Het duurt even tot het tot me door dringt dat er een reactie van mij wordt verwacht, het duurt even tot het tot mijn lichaam doordringt dat ik de veilige diepte van de kussens moet verlaten om me kwetsbaarheid te tonen. Het duurt even, weer je stem, minder ver maar nog steeds vanuit de verte.
Ik draai me om, kijk je aan. Het licht lijkt zoveel feller dat het bijna pijn doet. Het licht in jouw ogen verblind me bijna. Je ogen spreken tegen me, spreken over herkenning, over verlangen, over opluchting weer samen hier te zijn.
Mijn lichaam antwoord, een verandering in haar tonen, een nieuwe klank in haar zijn.
Zinnestrelend 