Wisselwerking

Hij liet haar voor hem staan, gaf haar opdracht zich te tonen. Met een verlegen glimlach schoof ze haar korte rokje omhoog, als eerste was de brede kanten rand van haar zwarte kousen zichtbaar. Met ondeugende blik in haar ogen keek ze hem aan terwijl ze haar rok verder omhoog schoof. Een minuscuul zwarte string kwam tevoorschijn, door de transparante stof was haar kale venusheuvel duidelijk zichtbaar.
Met een glimlach vroeg ze hem of hij soms ook de achterkant van de string wilde bekijken, na een beamende knik draaide ze langzaam rond tot hij weer zicht had op de zwart doorschijnende stof van haar string. Vervolgens schoof ze langzaam haar truitje omhoog tot haar borsten zichtbaar werden, op zijn verzoek speelde met haar borsten en tepels, van haar verlegenheid was niet veel meer te merken. Ze genoot van het stukje controle dat ze nog had, de wetenschap dat haar lichaam hem opwond gaf haar een gevoel van zekerheid.
Diezelfde zekerheid zou even later verdwijnen, het moment dat hij haar zich liet uitkleden, de gewichtjes die hij op haar tepels bevestigde, de blinddoek die hij haar voordeed, het zorgde er allemaal voor dat ze langzaam aan het stukje zekerheid van even daarvoor aan het kwijt raken was. Het was vervangen door een verlangen zich over te geven, slechts mee te gaan met zijn handelingen en te ondergaan, te genieten, niets meer dan dat.

Hij liet haar iets voorover buigen waardoor de gewichtjes in beweging kwamen en een continue druk op haar tepels veroorzaakten. Een druk die langzaam overging in genot. Haar handen zette hij op de leuning van het bed en bond haar polsen vervolgens vast aan het bed.
Met haar armen weid gespreid, nog steeds voorovergebogen, stond ze nu voor hem.
Ze vroeg zich af wat er door hem heen ging, hoe het voelde toen hij de zweep strelend over haar billen liet gaan alvorens hij hem met meer kracht liet neerkomen op haar billen.
Lang duurde het niet tot alle gedachten uit haar hoofd verdwenen waren, ze was gefocused op het opvangen van de tikken die haar billen te verduren kregen, af en toe liet hij de gewichtjes aan haar tepels extra bewegen waardoor het moeilijk werd haar aandacht op één vast punt te richten.
Dit kwam deels ook door de wisselende houdingen waarin hij haar liet staan. Nadat hij haar aan het bed had vastgebonden liet hij haar zich omdraaien en op haar knieën zitten. Haar polsen bond hij achter haar rug, een nieuwe set klemmen bevestigde hij op haar tepels, aan de ketting van de klemmen had hij een touw vastgemaakt dat hij tussen haar benen door naar achteren trok. Nu werd er een ander spel gespeeld met afwisselende bewegingen.
Ze voelde de zweep dan weer op haar billen, dan weer op haar borsten, ook voelde ze hoe het touw tussen haar schaamlippen werd strak getrokken, haar tepels werden omlaag getrokken en het kostte haar al haar zelfbeheersing om rechtovereind te blijven zitten en de druk en pijn op haar tepels te doorstaan.
Nadat hij haar een tijd op deze manier geplaagd had maakte hij haar handen los en vertelde haar dat ze op handen en knieën moest gaan zitten. Hij maakte het zich gemakkelijk en legde zijn voeten op haar rug en bewerkte haar billen met een rijzweepje. De druk van zijn benen op haar rug maakte haar bewust van haar positie, het weerhield haar ervan om bij de hardere en meer venijnige tikken haar billen van hem weg te draaien.
Zodra ze voelde dat de pijn overging in golven van genot en ze zich mee wilde laten drijven met dit gevoel liet hij haar overeind komen. Wankelend stond ze voor hem, afwachtend, niet wetend wat te verwachten. Ze luisterde naar haar eigen onregelmatige ademhaling en zijn voetstappen in de kamer.
Hij liet haar opnieuw ergens staan, de tepelklemmen van eerder waren vervangen door anderen, of wellicht waren het dezelfde geweest die hij even had verwijderd. Het werd steeds moeilijker voor haar om de verschillende zaken te herkennen, de roes nam steeds meer bezit van haar.
Ze voelde hoe hij haar de polsboeien omdeed, de ketting van de klemmen werd ergens aan vastgezet en opnieuw bevond ze zich in een schijnbaar onmogelijke positie. Een positie die hij nog onmogelijker maakte door bij iedere tik die ze op haar billen kreeg de ketting strakker aan te trekken. Dit keer vocht ze niet tegen de neiging om met zijn bewegingen mee te gaan, ze voelde het alsof ze geen andere keus had dan telkens verder voorover te buigen tot ze niet verder meer kon. Alsof dit nog niet voldoende was trok hij de klemmen opnieuw omlaag, ze kreunde, een gevoel van pijn, genot, geilheid en verlangen naar meer overspoelde haar.
Wederom haalde hij haar uit die roes net op het moment dat ze bereid was toe te geven en zich te laten gaan.
Dit keer liet hij haar staan terwijl hij haar lichaam strak insnoerde in een touwbondage. Opnieuw voelde ze het touw strak tussen haar benen door, haar borsten leken gevangen in een web van touw. Hij hielp haar te gaan liggen op het bed en bond haar voeten vast en maakte het touw achterlangs aan haar polsen vast. Vervolgens deed hij haar de blinddoek af en keek toe terwijl zij er hulpeloos bij lag.
Zijn blikken maakten haar niet alleen verlegen maar ook bewust van haar kwetsbaarheid, haar overgave en haar machteloosheid. Van de zekerheid en de ondeugende blik in haar ogen van eerder was niets meer over gebleven. Ze sloot haar ogen en liet zich meevoeren door de golven van opwinding en genot die door haar lichaam golfden.

Zodra ze hem hoorde opstaan opende ze haar ogen, de zweep in zijn handen liet haar rillen van deels spanning en opwinding. Ze sloot haar ogen en verwelkomde de eerste tikken, omhelsde het brandende gevoel dat zich aftekende op haar billen en liet alle spanning in haar wegvloeien.
De roes had haar volledig in bezit genomen, pas toen ze voelde dat het beschermende gevoel van het touw verdwenen was drong de werkelijkheid weer een beetje tot haar door. Ze liet zich door hem omhelzen, zijn vingers vonden haar klitje en bespeelde deze tot de laatste restjes spanning hun uitweg vonden.
Nagenietend lag ze in zijn armen, langzaam voelde ze zich weer tot leven komen.
De zekerheid en uitdaging waren weer op de voorgrond getreden. ….