Verward keek zij naar je op, je zag haar vertwijfeling misschien wel maar niet bewust genoeg om erop te reageren. Haar lichaam, ziel en geest waren nog bezig de reacties te verwerken die je eerder bij haar teweeggebracht had.
Het meisje in haar verlangde naar jouw hand, die door haar haren zou strelen, de vingers welke zich onder haar kin zouden leggen om haar gezicht zo op te heffen zodat je ze moest aankijken.
Ze verlangde naar die blik in je ogen die maakte dat ze haar ogen wilde neerslaan om zo haar gewilligheid en plaats aan jou te tonen.
Ze verlangde naar de diepe warme klank in je stem waarmee je haar vermanend toesprak en haar liet toegeven waarnaar ze verlangde.
Ze verlangde zelfs naar de innerlijke strijd die dat onherroepelijk in haar opriep om toe te geven, toe te geven dat het jouw harde hand was waarnaar ze verlangde. Dat ze verlangde naar de aanraking van jouw hand op haar huid, de harde hand die haar op haar plek wees maar met een eindeloze liefde en warmte die als een deken beschermend om haar heen lag waardoor het veilig was om toe te geven aan deze verlangens.
Een paar simpele woorden, een klein plagerijtje, een aanraking. Ze waren de schakels die verbonden waren aan de ketting waarmee een aantal deuren gesloten gehouden werden.
Je had ze geopend, een voor een. Ze had willen toegeven, ze had zich aan jouw voeten willen werpen om te smeken om je Dominantie, Kracht en Liefde.
Ze had je willen tonen dat ze bereid was opnieuw een pad in te slaan, zich te laten leiden door jou.
Maar het meisje in haar zweeg en wist niet hoe haar verlangens kenbaar te maken, ze wist niet hoe te verwoorden welke deuren er in haar waren opengegaan. Ze wist ook niet hoe om te gaan met het stille verdriet dat haar overviel toen je zonder haar verlangens te hebben gezien, of te laten merken dat je ze had gezien, de deur zachtjes achter je sloot en je omdraaide.
In stilte wandelde ze rond, zoekend naar de rust en evenwicht in zichzelf. Ik nam haar aan de hand, zij deelde haar verlangens en twijfels met mij en vroeg me ze te delen met jou. Verward bleef ik achter toen zij was verdwenen, ik realiseerde me hoe sterk ik haar had gemist. Ik realiseerde me ook haarscherp dat zij in staat was geweest mij te laten zien welke verlangens in mij leven. Welke verlangens ik verzwijg. Hoe ik telkens opnieuw me weet te verstoppen achter maskers die de verlangens en intensiteit ervan bij jou vandaan houden. Nog meer realiseerde ik me dat de schakels aan de ketting die de deuren dichthouden in mijn handen liggen.
Zinnestrelend 