Een spannende avond

Ik zag hoe er onderling wat blikken van verstandhouding werden uitgewisseld.
Tersluiks keek ik naar Moniek, zij leek niets in de gaten te hebben.
Hierdoor gerustgesteld nam ik nog een slokje van mijn wijn, net iets te snel eigenlijk stond Bart op en vroeg of ik nog een glaasje wilde drinken. Voor de grap vroeg ik of het soms de bedoeling was mij dronken te voeren, waarop jij het scherpe antwoord gaf dat zonder aangeschoten te zijn ik ook wel meegaand kon zijn.
Ik voelde me van kleur verschieten, zag de twinkelingen in Moniek’s ogen en de geamuseerde glimlach van Bart was me niet ontgaan.

Blij met het restantje wijn dat nog in mijn glas zat dronk ik zwijgend het laatste restje op.
Bart kwam terug met een nieuwe fles witte zoete wijn en schonk mij en Moniek een nieuw glaasje in. Op de vraag aan jou of jij nog iets wilde drinken antwoordde je dat een cola voldeed want je wilde graag helder blijven.
Verbaasd keek ik je aan, wat mankeerde je toch? Zo gedroeg je je anders ook niet.
Ik liet alle gesprekken van de laatste maanden nog eens de revu passeren, zowel bij ons als bij Bart en Moniek stond de bdms op een enorm laag pitje. Het leek me dus onlogisch dat er nu plannen lagen om vanavond iets op dat gebied te zullen gaan doen.
Alhoewel..het leek me ook zo dat bij alle vier de gedachte hieraan ons niet echt losliet ondanks andere afspraken die voor vanavond gemaakt waren.

Het gesprek werd weer hervat en de ontspannen sfeer van eerder de avond kwam weer terug.
Genietend nipte ik aan mijn wijn, een beetje wegdromend bij het geroezemoes tot ik opschrok van een vraag die kennelijk aan mij gesteld was.
Betrapt keek ik op, het was me niet eens opgevallen wie de vraag eigenlijk gesteld had.
Hulpeloos keek ik naar jou maar je ontweek mijn blik en het werd me duidelijk dat je niet van plan geweest was me te hulp te schieten.
“ Sorry, ik heb de vraag gemist” antwoordde ik dus maar naar alle eerlijkheid.
Ik zag een glimlach op Bart zijn gezicht toen hij antwoordde: “ Daar zou ik je eigenlijk gewoon voor moeten straffen voor zulke onoplettendheid.”
Stoer haalde ik mijn schouders op, me veilig wanend achter de gedachte dat bij ons allen bdsm momenteel niet echt actief gespeeld werd.
“ Ik ben het wel met je eens.”, hoorde ik tot mijn grote verbazing jou ineens beamen.
Van schrik keek ik van jou, naar Bart, naar Moniek….die zichtbaar bezig was van de aardbodem te willen verdwijnen.
Ze keek me aan, met een lichte spanning in haar ogen, nieuwsgierigheid misschien? Maar ook een stukje ongerustheid.
“ Waar zijn jullie mee bezig?” , stuurde ik op een confrontatie aan.
“ Wil je daarachter komen?”, was de wedervraag die teruggevuurd werd.
“ Nou ik zou er graag een antwoord op krijgen.”, mompelde ik een beetje uit het veld geslagen.

Het bleef even stil, alsof in de stilte de antwoorden lagen die ik zo niet op tafel kreeg.
Mijn ogen dwaalden door de kamer, bleven even rusten op de half lege glazen die op tafel stonden om vervolgens jouw blik op te zoeken.
Je keek me aan, ik zag zekerheid in je ogen, alsof jij een kennis bezat dat voor mij een raadsel zou blijven.
Ik ben even weg, mompelde je terwijl je opstond en de kamer uitliep.

Bart stond ook op en liep richting de keuken om een en ander op te ruimen.
Moniek bleef stil, ik keek haar aan.
“ Weet jij wat er aan de hand is?”, vroeg ik haar.
Ze haalde haar schouders op. “ Wij spelen nog maar zelden dus ik denk niet dat de zinspelingen daarop gericht zijn.” , antwoordde ze, maar echt zeker klonk ze ook niet van zichzelf.
“ Och misschien zijn ze ons aan het plagen, en wij reageren dan ook nog eens erg makkelijk.”, grapte ik en we schoten samen in de lach.
Ik zag een ondeugend lachje op haar gezicht getoverd terwijl ze vertelde dat de mannen daar dan nog wel van terug zouden komen.
“ Waar komen wij wel van terug?”, hoorde ik jouw warme stem ineens door de kamer galmen.
“ Waar was je naartoe?”, probeerde ik je af te leiden en zo Moniek te hulp te schieten.
“ Merk je straks wel.”, was je korte reactie, “ Eerst wil ik weten waar wij wel van terugkomen.”, en je keek Moniek doordringend aan.
Ondertussen was Bart de kamer weer binnen gelopen en kwam naast mij op de bank zitten.
Ik schoof wat ongemakkelijk heen en weer op de bank, het was alsof de temperatuur ineens enorm opgelopen was en ik wist duidelijk geen raad met de vreemde spanning die er hing.
Moniek’s ogen flitsten alle kanten op, ze toverde haar liefste lachje tevoorschijn en zei dat het een vrouwengeheimpje was, haar toon was zoeter dan ik ooit gehoord had en inwendig moest ik lachen om haar grandioze toneelspel.
“ Oh.” , hoorde ik Bart zeggen, “ maar wij mannen hebben ook wel geheimen onderling hoor. Maar dat zal denk ik niet zo heel lang meer duren….” , ik verdacht hem ervan de laatste woorden bewust trager te hebben uitgesproken zodat hij zeker wist dat ze impact zouden hebben.
Ik stond op, keek jou aan en zei: “ Vertel nu maar gewoon wat er is!”

Over mijn hoofd keek je naar Bart die intussen ook was gaan staan, jullie zeiden geen woord maar het was duidelijk dat er overleg plaats vond.

Bart pakte mijn hand en zei: “ Kom eens mee, ik wil je iets laten zien.”
We liepen naar de garage en het was alsof er ineens een flinke spanning op me neerdaalde.
Ik zag geen enkel nut de garage nu te bekijken tenzij…….

Zwijgend liep ik met Bart mee, mijn borsten rezen op en neer onder mijn onrustige ademhaling en het was alsof ik het snelle kloppen van mijn eigen hart boven alles uit hoorde.
Eenmaal in de garage was zo op het eerste gezicht weinig te zien, wat mijn onrust echter nog meer aanwakkerde was de klap die ik achter me hoorde toen jij je tas hard op de grond neerzette.
Geschrokken keek ik om, mijn ogen bleven even op de bekende koffer rusten alvorens ik jou vragend aankeek.
Moniek hing galant aan je arm, en hoewel haar houding trots en zelfverzekerdheid uitstraalden zag ik de onrust alsmede een bekend verlangen in haar ogen.

Bart maakte een brede armzwaai en vroeg me wat ik van hun speelterrein vond.
Ik zweeg even, mijn gedachten gingen razendsnel. Wat was het slimst te antwoorden, toegeven dat het eruig zag als een gewone garage zou hem alleen maar aanmoedigen mij te bewijzen van het tegendeel. Beamen dat het een mooie plaats was om te spelen werd zeer zeker opgevat als opening van mijn kant.
Hoe dan ook, wat ik ook zou zeggen, ik realiseerde me dat dit op voorhand al een verloren strijd was.
“ Het is een mooie ruimte, subtiel hoor.”, antwoordde ik trachtend me zekerder voor te doen dan ik me voelde.
“ Mooi he, je zult de rest zo wel zien. Peter heeft beloofd mij een en ander te laten zien van bondages, dus lieve schat…..als jij zo lief wilt zijn je uit te kleden….de verwarming staat hoog genoeg hier je hoeft niet bang te zijn het koud te krijgen. Moniek…..help haar even mee met uitkleden!”
Ik was helemaal overdonderd door deze woorden.
Versteend bleef ik staan, ik zag Moniek worstelen met zichzelf en mijn richting op komen.
Vragend keek ik jou aan maar je blik liet niets meer zien dan dat je verwachtte van me dat ik mee zou werken.
Schuchter keek ik naar de grond terwijl ik de knoopjes van mijn vestje losmaakte.
Moniek hielp me uit mijn jurk te stappen en nam het bergje kleding van mij aan.
Uit alle macht vocht ik tegen de schaamte en wist mezelf te vermannen om niet mijn armen voor mijn lichaam te slaan. Sterker nog, ergens vond ik een stuk trots in mezelf en ik hief mijn hoofd en keek Bart strak aan.
Ik zag hoe hij eerst eventjes uit het veld geslagen was alvorens hij zijn blik bewonderend over mijn lichaam liet gaan.
“ Je hebt niets teveel gezegd Peter, ze is een schitterend subje, weet haar onzekerheid feilloos te verbergen achter een trotse houding.”
Deze woorden gaven me het gevoel alsof ik kromp tot een nietig klein schepseltje dat volledig overgeleverd was aan…..
“ Wacht maar, wat je straks nog te zien krijgt.” , hoorde ik jou met zekere stem zeggen.
“ Moniek, leg die kleren weg, kleed je uit en ga geknield daar zitten.”

Nieuwsgierig als ik was keek ik naar Moniek, ik zag hoe ze met een gemak haar kleding uittrok en voor jou langs naar de plaats liep die Bart zojuist aangegeven had.
Jouw blikken waren me niet ontgaan, niet alleen zag ik de bewondering van haar schoonheid maar ook een verlangen te domineren.
Echter je richtte je op de spullen die je meegenomen had en maakte aanstalten om de koffer te openen.
“ Wacht even….ik wil je een gunst vragen.”, hoorde ik Bart zeggen tegen je.
Ik keek van de een naar de ander en kon het niet helpen dat mijn blik af en toe op Moniek bleef rusten die als een stille Engel zat te wachten. Haar handen in haar nek gevouwen haar borsten fier vooruit. Haar mooie gezichtje in afwachting gebogen.
“Daarnet binnen gaf ik al aan dat jouw lieflijke partner eigenlijk straf verdiende vanwege haar onoplettendheid. Ik maak graag waar wat ik zeg…”

“ Ga je gang.”, was alles dat jij zei.

Ineens wist ik niet meer waar te kijken, wat te doen, hoe mijn onzekerheid te verbergen terwijl een opkomend verlangen zich aan de woorden vastklampte als verwelkomden ze nu al de mogelijke straf die volgen zou.

Bart pakte me bij de polsen en bond me vakkundig boeien om.
Deze bevestigde hij aan het plafond en ik zag hem weglopen om even later terug te komen met een smalle strokenzweep.
Mijn lichaam nam een strijdlustige houding aan, ik was niet van plan me snel over te geven.
Hij liep om me heen en ik genoot van zoveel dominantie, niet alleen in Bart maar ook nog eens in jouw aanwezigheid.
Het feit gestraft te worden door een andere man terwijl jij toekeek wond me op.
De eerste tikken van de zweep belandden op mijn billen.
Ik maakte geen geluid, slechts mijn ademhaling was hoorbaar wanneer ik de hardere tikken opving.
Tot ik ongemerkt overging in een kreunen.
De zweep viel stil.
Bart liep om me heen, keek me aan en zei: “ Ze geniet ervan volgens mij.”
Mijn blik boorde diep in zijn ogen toen hij de zweep vervolgens op mijn borsten liet neerkomen.
Vrij snel werd mijn ademhaling onregelmatiger, gingen kleine korte kreetjes over in een zacht kreunen. Ik voelde de warmte die door mijn lichaam trok en verwelkomde deze.
Precies op dat moment stopte Bart.
Maakte mijn handen en boeien los en jij kwam voor me staan.
Ik zag aan de hoeveelheid touw dat je had klaarliggen dat je heel wat van plan was.
Blij was ik met de blinddoek die je me even later voordeed en ik me kon laten meevoeren met mijn eigen duisternis.
Je bond mijn borsten in een (vermoed ik) kunstige bondage.
Haalde het touw tussen mijn benen door en ik hoorde hoe je aanwijzingen gaf aan Bart over knopen en mogelijkheden van bevestigen van touw.
Mijn armen had je achter mijn rug gebonden, mijn benen gespreid en de touwen daarvan weer ergens anders aan bevestigd. Toen elk lichaamsdeel van me zo ongeveer wel ingebonden of vastgebonden zat streelde je mijn inmiddels warm geworden huid.
Spoedig voelde ik vier handen op mijn huid, in het begin lukte het me nog aardig te volgen welke richting elk hand apart volgde maar weldra was het overgegaan tot een allesoverheersend strelen van mijn lichaam.
Ik voelde hoe een paar vingers mijn kutje binnendrongen, hoe mijn billen zachtjes uiteen getrokken werden en een vinger teder langs mijn anus streek.
Totaal onverwacht voelde ik een paar lippen op mijn mond, hartstochtelijk beantwoordde ik de kus tot even zo onverwacht de warme mond en tong waren verdwenen en ik jullie hoorde zeggen dat ik wel heel erg brutaal was om zomaar mee te gaan in het zoenen.
Ik hoorde jullie weglopen en al snel voelde ik hoe zweepslagen op mijn borst en kutje terechtkwamen terwijl de ander mijn billen en rug bewerkte.
Het was niet meer te volgen, ik kreunde en sloeg korte kreetjes van de felle pijn die me soms trof, kreunend smeekte ik jullie te stoppen.
Er werd niet geluisterd naar mijn smeekbeden, tot het slaan stopte en jullie handen mijn getergde huid liefkoosden.
Ik voelde hoe mijn schaamlippen onderzoekend uiteen getrokken werden, voor ik erop bedacht was voelde ik hoe klemmen zich in het weke vlees van mijn schaamlippen boorden en ik merkte dat mijn schaamlippen uiteen getrokken werden en zo bleven staan wat me deed vermoeden dat je het touw dat aan de klemmen bevestigd zat ook ergens aan vastgemaakt had.
Ondertussen voelde ik een warme zachte mond op mijn tepels en ondanks mijn minimale bewegingsvrijheid bood ik mijn tepels aan zodra de warme gulzige mond verdwenen was.
Direct werd er een klem op deze tepel geplaatst, ik beet op mijn tong van schrik tot de eerste pijn verdwenen was en overgegaan was in een zoet genot.
Ik voelde opnieuw de mond op mijn tepels, dit keer was ik niet van plan me te laten verleiden tot hetzelfde spelletje en ik bleef doodstil staan.
Zelfs toen de warme mond verdween, zelfs toen ik een paar korte tikken met de rijzweep op mijn tepel kreeg.
Uiteindelijk kwam ik er niet onderuit en werd ook op deze tepel een klem geplaatst.
Toen aan mijn ademhaling te merken was dat ik mezelf weer enigszins onder controle had voelde ik hoe mijn tepels verder en verder naar voren getrokken werden tot ik het gevoel had dat ik echt niet meer stil kon blijven staan.

Het was stil.
Ik stelde me voor hoe ik hier stond.
Overal touw om me heen, mijn tepels zo ver mogelijk naar voren uitgetrokken, mijn kutje zichtbaar opengesperd en toegankelijk voor jullie.
Langzaam nam de roes bezit van me, gedachten stuurden niet langer meer mijn verlangens maar ik ging reageren op het verlangen van mijn lichaam.
De strelingen van warme handen verwelkomde ik op mijn lichaam, zelfs het binnendringen in mijn kutje ondanks dat dit moeizaam ging vanwege de klemmen wond me vreselijk op.

Ik dook steeds verder en verder weg in de algehele roes die ontstaan was…..